بر جهید و زود در سجده فتاد

در زمان شه تیغ قهر از کف نهاد

آنچ دادی تو ندای شاه داد

اوست بس الله اعلم بالرشاد

از برای دفع تهمت در ولاد

که نزادست از زنا و از فساد

جنبشی بایست اندر اجتهاد

تا که دوغ آن روغن از دل باز داد

مه جمادست و بود شرقش جماد

جان جان جان بود شرق فؤاد

آن اسیران اجل را عام داد

نام امیران اجل اندر بلاد

آن گره‌های گران را برگشاد

پس ز محنت پور شه را راه داد

شاه آیین بست و اهل شهر شاد

وآن عروس ناامید بی‌مراد

گشت بیهوش و برو اندر فتاد

تا سه روز از جسم وی گم شد فؤاد

بانگ می‌زد کای مبشر باش شاد

وان دگر بشناخت بیهوش اوفتاد

پس برو خاموش باش از انقیاد

زیر ظل امر شیخ و اوستاد

ساعتی بگریست و در پایش فتاد

گفت ای بگزیدهٔ رب العباد

عقل را خدمت کنی در اجتهاد

پاس عقل آنست که افزاید رشاد

جسم خاکست و چو حق تابیش داد

در جهان‌گیری چو مه شد اوستاد

آنک جوی و چشمه‌ها را آب داد

چشمه‌ای در اندرون من گشاد

پیش چشمش این جهان پر عشق و داد

پیش چشم دیگران مرده و جماد

تا منافق از حریصی بامداد

سوی بازار آید از بیم کساد

می‌چرد آن بَرّه و قَصّابْ شاد

کو برای ما چَرَد برگ مراد

آمده اول به اقلیم جماد

وز جمادی در نباتی اوفتاد

وز نباتی چون به حیوانی فتاد

نامدش حال نباتی هیچ یاد