همه پیر و برناش فرمان بریم

یکایک ز گفتار او نگذریم

نه ما زو به مام و پدر کمتریم

نه بر تخت شاهی نه اندر خوریم

بگوید که گفتند ما کهتریم

زمین جز به فرمان او نسپریم

اگر ما گنهکار و بدگوهریم

بدین پادشاهی نه اندر خوریم

بدین شادمانی کنون می خوریم

به می جان اندوه را بشکریم

همه لشکر نوذر ار بشکریم

شکارند و در زیر پی بسپریم

بدان تا همه دست شادی بریم

به یاد رخ نامور می خوریم

به آواز گفتند ما کهتریم

زمین جز به فرمان تو نسپریم

نشاید کزین پس چمیم و چریم

وگر تخت را خویشتن پروریم

چو بسیار شد گفتها می‌خوریم

به می جان اندیشه را بشکریم

ز فرمان تو یک زمان نگذریم

نفس نیز بی‌راه تو نشمریم

که ما سربسر بندهٔ قیصریم

زمین جز به فرمان او نسپریم

بباشیم بر آب و چیزی خوریم

ازان پس بر آسودگی بگذریم

یکایک به نوبت همه بگذریم

سزد گر جهان را به بد نسپریم

چرا گنج آن رفتگان آوریم

وگر دل به دینارشان گستریم

بگوید یکی تا بدان می خوریم

پی روز ناآمده نشمریم

سر مایه او بود ما کهتریم

اگر کهتری را خود اندر خوریم

سواری تو و ما همه بر خریم

هم از خروران در هنر کمتریم

بدان تا به گفتار تو می خوریم

به می درد و اندوه را بشکریم

همه دست پاکی و نیکی بریم

جهان را به کردار بد نشمریم