که اکنون به درد جگر مادرت

بگرید بدین جوشن و مغفرت

بجُستم همی کفت و یال و برت

بدین شهر کرد ایزد آبشخورت

نماند یکی زنده از لشکرت

ندانم چه آید ز بد بر سرت

مرا آرزو بد که در بسترت

برآید به هنگام هوش از برت

اگر من شوم غرقه گر مادرت

گزندی نباید که گیرد سرت

کنون من یکی بنده‌ام بر درت

پرستندهٔ اختر و افسرت

به من ده کنون دختر کهترت

به من تازه کن لشکر و افسرت

نوشته چنین بد مگر بر سرت

که پردخت ماند ز تو کشورت

گر از گرز من باد یابد سرت

بگرید به درد جگر مادرت

هم‌اکنون به خاک اندر آید سرت

بسوزد دل مهربان مادرت

ز رویین دژ آورد ما را برت

نگهبان کشور بد و افسرت

نوشتیم نامه بر مادرت

که ایدر فرستد ترا در خورت

یکی چون بهشت برین دخترت

کزو تابد اندر زمین افسرت

بدو گفت قیدافه گر خنجرت

حمایل بدی پیش من بر برت

مگر باشد این را گشاد برت

که جاوید بادا سر و افسرت

فرستاده‌ای نیز کاید برت

ز شاهان وز نامور کشورت

بفرمان یزدان ببرم سرت

ز خون همچو دریا کنم کشورت

بپیچید ز آموزگاران سرت

تو رفتی ومسکین دل مادرت

گر ای دون که فرمان دهی بر درت

یکی بنده‌ام پاسبان سرت

اگر بسته گر کشته او را برت

بیاریم و آسوده شد لشکرت