خداوندِ نام و خداوندِ جای

خداوندِ روزی‌دِهِ رهنمای

خرد رهنمای و خرد دلگشای

خرد دست گیرد به هر دو سرای

ابر ده و دو هفت شد کدخدای

گرفتند هر یک سزاوار جای

اگر چشم داری به دیگر سرای

به نزد نبی و علی گیر جای

اگر بر درخت برومند جای

نیابم که از بر شدن نیست رای

اگر نامدی این سخن از خدای

نبی کِی بدی نزد ما رهنمای

به یزدان بود خلق را رهنمای

سر شاه خواهد که باشد به جای

یکی پاک دستور پیشش به پای

بداد و بدین شاه را رهنمای

چو بیدار گشتم بجستم ز جای

چه مایه شب تیره بودم به پای

کیومرث شد بر جهان کدخدای

نخستین به کوه اندرون ساخت جای

به کوشش از او کرد پوشش به رای

به گستردنی بد هم او رهنمای

جهان از بدی‌ها بشویم به رای

پس آنگه کنم درگهی گرد پای

همه کردنی‌ها چو آمد به جای

ز جای مهی برتر آورد پای

کز ایشان بود تخت شاهی به جای

و ز ایشان بود نام مردی به پای

بدو گفت جز تو کسی کدخدای

چه باید همی با تو اندر سرای

مر آن پادشا را در اندر سرای

یکی بوستان بود بس دلگشای

مر او را ز دوشیدنی چارپای

ز هر یک هزار آمدندی به جای

ز هر گوشت از مرغ و از چارپای

خورشگر بیاورد یک یک به جای

بجَستند خورشید رویان ز جای

از آن غلغل نامور کدخدای

اگر بارهٔ آهنینی به پای

سپهرت بساید نمانی به جای