به بوم ماه وی را نیست دشمن

که یارد دشمنانی کرد با من

چه بودی گر شدی او نیز چون من

ز مهر دوستان به کام دشمن

همی گفتی گوا باشید بر من

ببینیدم چنین بر کام دشمن

هر آیینه تو نپسندی که در من

به زشتی راه یابد گفت دشمن

به بیگانه زمین در دست دشمن

بگو تا حال تو چونست بی من

نگویی تا چه خوبی کرد با من

که با او دوست گردم با تو دشمن

بدارد تا زیم روشن تن من

به کام دوستان و درد دشمن

گهی گفتی چه خواهد بود بر من

جز آن کز من برآید کام دشمن

بگو تا تو چه خواهی کرد با من

ز کام دوستان وز کام دشمن

که رامین رفت خواهد سوی ارمن

به نخچیر شکار و جنگ دشمن

ز بت رویان آن جوی بر من

که از دیدنش گردد کور دشمن

چرا چون یار دلبر بود با من

شنیدم بیهده گفتار دشمن

هم از ویس است آزرده هم از من

همی جوید به ما بر کام دشمن

همی تا باشد این دل در تن من

نپردازم به جنگ هیچ دشمن

مباش ای بت چنین گستاخ بر من

که گستاخی کند از دوست دشمن

فغان در بست و گفت ای وای بر من

که هستم سال و مه در دست دشمن

همه بیداد من هست از دل من

که گشت از عاشقی همدست دشمن

جرا جویم به صد فرسنگ دشمن

که دشمن هست هم در خانهٔ من

نترسم چون ترا جویم ز دشمن

اگر باشد جهانی دشمن من

پس آنگه گفت با دل کای دل من

بده جان و مترس از هیچ دشمن