چمن مجلس بهاران مجلس آرای

زنان بلبلش چنگ و فاخته نای

چو بشنید این سخن ویس دلارای

چو سرو بوستانی جست از جای

شب آمد تو به نزد ما فرود آی

غمین گشتی یکی ساعت بیاسای

دگر باره فراز آمد بت آرای

نگارید آن سمن بر را سراپای

چه باشد گر شدی در مهر بد رای

نهال دوستی ببریدی از جای

همی گویند ازین ناله بیاسای

دل ما سوختی بر ما ببخشای

همی گوید دل مسکین من وای

که بوی زلف او بردی دگر جای

اگر مرغی بپرد ای دلارای

دل مسکین من برپرد از جای

بجز مهر منش تیمار منمای

بجز عشق منش آزار مفزای

چنین حال و چنین مال و چنین جای

دلاویز و دل افروز و دلارای

تنش بر جای مانده دل نه بر جای

همی گفته ز مهرش هر زمان وای

بسا لشکر که من برکندم از جای

بسا دشمن که من بفگندم از پای

کسی کاو بود در مرو دلارای

چگونه زیستن داند دگر جای

درت بر دلگشای خویش بگشای

امید جان فزای خویش بفزای

مرا گوهر چنان شد پوزش آرای

که آزاده زبون باشد به هر جای

مکن ماها و بر جانم ببخشای

بلا زین بیش بر جانم میفزای

مرا جوید نیابد خفته بر جای

به کار من دگر ره بد کند رای

مرا ایدر نه آرامست و نه جای

برین خسته دلم هم تو ببخشای

مبار ای ابر و یک ساعت بیاسای

مرا تیمار بر تیمار مفزای

به جنگ اندر خردمند نکو رای

بماند آشتی را لختکی جای