قبله همت خدای شناس

هست بر نعمت خدای سپاس

خاصه بر نعمتی که دیر بقاست

در جهان تا جهان به جاست به جاست

چیست آن نکته های هوشیاران

[...]

ای خوش آن صافی دل انصاف جوی

کش بود در شیوه انصاف روی

در جهان بر هر چه اندازد نظر

عیب را بگذارد و بیند هنر

بسم الله الرحمن الرحیم

هست صلای سر خوان کریم

فیض کرم خوان سخن ساز کرد

پرده ز دستان کهن باز کرد

بانگ صریر از قلم سحر کار

[...]

آنچه نگارد پی این خوش رقم

بر سر هر نامه دبیر قلم

حمد خداییست که از کلک کن

بر ورق باد نویسد سخن

چون رقم او بود این تازه حرف

[...]

ای صفت خاص تو واجب به ذات

بسته به تو سلسله ممکنات

گر نرسد قافله بر قافله

فیض تو در هم درد این سلسله

کون و مکان شاهد جود تواند

[...]

ای علم هستی ما با تو پست

نیست به خود هست به تو هر چه هست

ذات تو هم هستی و هم هست کن

هست کن عالم نوی و کهن

هست تویی هستی مطلق تویی

[...]

ای ز وجود تو نمود همه

جود تو سرمایه بود همه

مبدع نوی و کهن ما تویی

هست کن و نیست کن ما تویی

کارگرانند درین کارگاه

[...]

ای ز کرم چاره گر کارها

مرهم راحت نه آزارها

روشنی دیده بینندگان

پردگی پرده نشینندگان

عقده گشاینده هر مشکلی

[...]

اختر برج شرف کاینات

گوهر درج صدف کاینات

جنبش اول ز محیط قدم

سلسله جنبان وجود از عدم

کلک عنایت چو رقم ساز کرد

[...]

یک شبی از صبح دل افروزتر

وز شب و روز همه فیروزتر

طره او نافه دولت گشای

غره او نور سعادت فزای

بارقه لطف درافشان در او

[...]

ای ز تو شق خرقه ماه منیر

پیش تو مهر آمده فرمان پذیر

قصر نبوت به تو چون شد بلند

کسر به مقصوره کسری فکند

چتر فرازنده فرقت سحاب

[...]

ای به سرا پرده یثرب به خواب

خیز که شد مشرق و مغرب خراب

رفته ز دستیم برون کن ز برد

دستی و بنمای یکی دستبرد

توبه ده از سرکشی ایام را

[...]

ای عربی نسبت امی لقب

بنده تو هم عجم و هم عرب

رشک خوری تافته از اوج ناز

مغرب تو یثرب و مشرق حجاز

گرد سرت ابطحی و یثربی

[...]

در خم این دایره نقش بند

چند شوی بند به هر نقش چند

نقش رها کن سوی بی نقش رو

دیده به هر نقش چه داری گرو

نقش چو پرده ست و تو ز افسردگی

[...]

زد به جهان نوبت شاهنشهی

کوکبه فقر عبیداللهی

آن که ز حریت فقر آگه است

خواجه احرار عبیدالله است

روی زمین کش نه سر و نی بن است

[...]

پیشترین نفحه باغ سخن

هست نسیم چمن آرای کن

صبحدم آن نفحه چو برخاسته ست

خشک و تر این چمن آراسته ست

زان نفس اول قلم سرزده

[...]

ای پر از آوازه کوس سخن

شاهد جانهاست عروس سخن

طرفه عروسی که ز زیور تهی

آید ازو دلبری و دل رهی

چون که به زیور شود آراسته

[...]

قافیه سنجان چو در دل زنند

در به رخ تیره دلان گل زنند

روی چو در قافیه سنجی کنند

پشت بر این دیر سپنجی کنند

تن بگذارند و همه جان شوند

[...]

گلبن جان را که به گل کاشتند

آرزوی غنچه دل داشتند

چون ز گل آن گلبن تر سر کشید

غنچه نو رسته دل بردمید

درج در آن غنچه چو اوراق گل

[...]

دوش که چون نور یقین در گمان

روز شد اندر تتق شب نهان

پرده شب روی زمین را نهفت

ظلمت شک نور یقین را نهفت

برق هدایت ز سحاب کرم

[...]