ای به مهد بدن چو طفل صغیر

مانده در دست خواب غفلت اسیر

پیش ازان کت اجل کند بیدار

گر نمردی ز خواب سر بردار

چون در مدح عاشقان سفتند

[...]

بعد چل روز کز نشاط و سرور

حال بگذشتشان بدین دستور

داد اجازت پدر که ریا را

ماه شهر و غزال صحرا را

به عروسی سوی مدینه برند

[...]

ای ز گلت نا زده سر حب دل

مانده ز حب وطنت پا به گل

خیز که شد پرده کش و پرده ساز

مطرب عشاق ز راه حجاز

یکدم ازین پرده سماعی بکن

[...]

نقش سراپرده شاهیست حسن

لمعه خورشید الهیست حسن

حسن که در پرده آب و گل است

تازه کن عهد قدیم دل است

آن که شد این سلسله بنیاد ازو

[...]

ای درین دامگه وهم و خیال

مانده در ربقه عادت همه سال

حق که منشور سعادت داده ست

در خلاف آمد عادت داده ست

چند سر در ره عادت باشی

[...]

ای که بهر شکمت گردن آز

سوی کاسه چو صراحیست دراز

چون خم باده همین داری کام

که کنی پر شکم خود ز حرام

در نماز چه شد از پشت خم است

[...]

ای درین مرحله تنگ بساط

مانده در ربقه اندوه و نشاط

گاه از دور فلک خشنودی

گاهی آزرده و خشم آلودی

باش همچون گل خندان خرم

[...]

پس از پیری و عجز و ناتوانی

چو بازش تازه شد عهد جوانی

بجز راه وفا و عشق نسپرد

بر آن زاد و بر آن بود و بر آن مرد

درین نامه سخن رانم ز هر یک

[...]

شب کز سر چرخ لاجوردی

گوی زر خور ز تیز گردی

در ظلمت چاه مغرب افتاد

شد عرصه دهر ظلمت آباد

زرین طاووس ازین کهن باغ

[...]

لیلی چو ز داغ مرگ مجنون

چون لاله نشست غرقه در خون

شد عرصه دهر بر دلش تنگ

زد ساغر عیش خویش بر سنگ

افتاد در آن کشاکش درد

[...]

ارسطو که در حکمت استاد بود

و زو کشور حکمت آباد بود

پی طالبان بود دور از حرم

یکی خانه اش نام بیت الحکم

بدان خانه هر گه برون آمدی

[...]

یکی مرزبان بود در مرز مرو

زنی داشت عارض چو گل قد چو سرو

ز خیل غلامان سیاهیش بود

که پنهان به آن زن نگاهیش بود

بسی در میان شور و غوغا گذشت

[...]