بت و ابلیس اتی، بحیلة منتدبة

فقال ما قولک فی، حشیشة منتخبة

فقلت لا قال و لا، خمرة کرم مذهبة

فقلت لا قال و لا، اغید بالبدر اشتبه

فقلت لا قال و لا، ملیحة مطیعة

[...]

فاق العواهل صاحب الایوان

فکانه کسری انوشروان

خسرو ایران فراشت سایه به کیوان

یا که انوشیروان نشسته در ایوان

لاغروان فاق الملوک بفضله

[...]

گیتی شده از شکوفه چون مینو

از لاله لعل و از گل خوشبو

این سال چهارم است کامد باز

گل در صف باغ و آب اندر جو

امسال شکوفه را بیارآید

[...]

شاه ایران را برای صید بنخجیر شرف

تیر سهم و کهکشان زه چرخ گردون قوس شد

از زلال کوثر جود شهی در جویبار

نامه ی فردوسی طوسی به از فردوس شد

در بوستان سروش همی روید از درخت

وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور

تابد هنر ز گوی گریبان بخردان

چون ماه نو ز چرخ و می کهنه از خنور

با فر شهریار تواناست پای لنگ

[...]

چون محمدعلی ز دار فنا

کرد در بارگاه هستی رو

آمد از مشرق وجود فراز

رفت در مغرب هبوط فرو

قطره پیوسته شد به بحر وجود

[...]

گفتی ای دوست مرا با چه سمت می شمری

من چگویم که تو از حال دلم آگاهی

کار من چاکری و کار تو فرماندهی است

سمت بنده غلامی سمت تو شاهی

بنده چون گشتم هم تابعم و هم خاضع

[...]

به شهری کش از بس هوا بود سرد

ز سردی کس آنجا زراعت نکرد

ترب کاشت مردی و آمد ببار

از آن دسته ای برد زی شهریار

بهر برگ و هر بیخ قاآن راد

[...]

فروشد به فرمان یزدان پاک

ز رخشنده گردون بر این تیره خاک

یکی نامه آسمانی بدست

نبشته در آن راز بالا و پست

همه رازها در دل یکدیگر

[...]

شهریاری که اهرمن شکن است

گرچه در فرهی فروهه بود

دست رادش بزرگ دریائی است

که در او ابر و میغ کوهه بود

در شکارش سپهر بند سپهر

[...]

گر ژنده گشت و کهن رختم چه باک که من

بافنده هنرم جولاهه سخنم

من شوخدیده نیم ز آیین رمیده نیم

پاکست دل منگر این رخت شوخکنم

گردون زمین من است ابر آستین من است

[...]

چو اندر سایه سلطان عالم حجت یزدان

امام العصر مولی الخافقین فرزند پیغمبر«ص »

بروز امتحان اندر دبستان بناتیه

که از بهرش بساط جشنی آرایم بزیب وفر

تقاضا دارم از الطاف بی پایان در آن ساعت

[...]

شبی با گل‌عذاری مست و مخمور

گذر کردم به شادروان شاپور

کنار چشمه‌ای دیدم در آن کاخ

درختی برزده بر آسمان شاخ

به هر شاخش گلی خوشبوی و خوش‌رنگ

[...]

مطرب عشق بگلبانگ طرب

خواند این نغمه بصد شور و شغب

که ابوالقاسم طنبور نواز

در عراق آمده از ملک حجاز

سالها ساکن بغداد شده

[...]

در مجانی الادب شماره نخست

این چنین خواندم آشکار و درست

که امیری بشاه یاغی شد

نعمت افزوده دید و طاغی شد

پادشه لشکری فراز آورد

[...]

آزمندی هواپرست و خسیس

در دهی بود کدخدا و رئیس

داشت مرغی ظریف و زرین بال

تیز پرهمچو شاهباز خیال

هر زمان زاغ شب بچرخ بلند

[...]

چو دانا ز گنجینه در باز کرد

بنام خدا نامه آغاز کرد

خدائیکه در مغز هوش آفرید

بتن آدمی با سروش آفرید

روان را بدانش ستایش نمود

[...]

بنام خداوند هر بود و هست

نگارنده نقش بالا و پست

فروزنده گوهر آفتاب

طرازنده پیکر خاک و آب

خدائی که بخشید تن را خرد

[...]

بنام پدید آور هست و بود

که این جامه را بافت بی تار و پود

بگسترد بر آب فرشی زمی

بر آن آب زد خیمه آدمی

ز خاک آدمی کرد و از نار دیو

[...]

ای تاج خدایگان اعظم

دیهیم قباد و افسر جم

زیب سر کسری و فریدون

پیرایه تارک همایون

کاوس پی تو درکه و دشت

[...]