ز بهر سبک رفتن اندر گریز

یک افکند درع و یکی تیغ تیز

چو با ببر ناورد پای ستیز

عنان را بپیچید و شد در گریز

اگر خود بیایی به دشت ستیز

کنم پیکرت را روان ریزریز

شده آتش هریک از خشم تیز

فتاده به رزم اندر آن رستخیز

چو بشنید رخش اندر آن راه تیز

همی کرد چون آتش گرم خیز

فکندند آن فرش گلرنگ نیز

نشستند گردان به هم در ستیز

سر کید هندی به شمشیر تیز

ببرم نمایم ورا رستخیز

همه شاخ با زور و سیمست چیز

زرافشان همه ساله و نقره ریز

چو بستی همین دستشان از ستیز

به اسب اندر آن زین میانه گریز

تن اژدها را به الماس تیز

بدرید و آمد ز خون رستخیز

در آمد به هامون یکی رستخیز

ز افغان همی کرگدن در گریز

که گویندش از یلمه تیغ تیز

به آسایش رزم تا رستخیز

کشیده دوان گستهم تیغ تیز

نموده بر ایشان یکی رستخیز

بشد کید و بگرفت راه گریز

برآورد با لشکران رستخیز

درآمد نهادند رخ در گریز

پس آن سواران فکندند نیز

دواند کسی سوی آن رستخیز

که نوشد سنان و نگیرد گریز

به هامون چنان سخت شد رستخیز

که افتاد در پیل جنگی گریز

فریبش همه رنگ و اورنگ نیز

به گیتی ازین بد بتر نیست چیز

بزرگ و فراخی گر هیچ چیز

نباشد به گیتی چه دانیم نیز

مکن رزم با پهلوان کم ستیز

که در دودمان افتدت رستخیز