پدر گرچه از شیر نر برتر است

مر آن جانور را نه اندر خور است

زبانت بریدن ز بن در خور است

لبانت به هم دوختن بهتر است

سپاه گرانمایه زال زر است

که ایران سپه را سپهبد سر است

نبرد اول بار، گردن مراست

چو من مانده گشتم پس آنگه تراست

شما را اگر دوستی در سر است

می و جام اینجا مهیاتر است

سمن رخ بسی گرد و چابک تر است

دلیران شه را یکایک سر است

ورا نیزه آهنینش سر است

سمندش یکی کوه چون پیکر است

نبینی که دریا به موج اندر است

به هر موج کآید نهنگش سر است

تو دانی که هرکو به گیتی بر است

ز هر سو غرورش بسی در سر است

نژاد وی از نامور نوزر است

گذشته ز کاوس کی مهتر است

چنان دان که او از مکان برتر است

جهان بخش روزی ده و داور است

تو را گو مردی به چرم اندر است

از آنت چنین داوری در سر است

فرامرز رستم از آن برتر است

پیام آوری را نه اندر خور است

به شبگیر تا گشت خورشید راست

گهی تاختند از چپ و گه ز راست

برون تاخت با لشکر از دست راست

سنان بر دل هندوان کرد راست

یکی حمله آورد بر چپ و راست

بر آن هم چنین هندیان کرد راست

خروشت هنوزم به گوش اندر است

مرا گرد اسب تو چون افسر است

به یک نیمه کوه از دست راست

نشانیست از ما به یک میل راست

کسی کش خرد در جهان رهبر است

چنین گفته ها را نه اندر خور است

که دشمن چنین بی کران بر دراست

زمین،شصت فرسنگ پرلشکر است