به نظم آورم سرگذشتی عجب

ز اخبار تازی و کتب عرب

به حی خود اندر میان عرب

به بیگاه و گاه و به روز و به شب

چنین گفت کی پادشاه عرب

بلند اختر و راد و عالی نسب

ربیع ابن عدنان امیر عرب

نهفته تن اندر سلیح و سلب

بدو گفت: ای ناکس و بی ادب

که باشی تو اندر میان عرب

نگویی مرا تا تو اندر عرب

چه کردستی از کارهای عجب

بر آویختند آن دو میر عرب

دو فرخنده نام و دو عالی نسب

سبک باب گلشاه فرخ نسب

خروشید و بدرید بر تن سلب

بگفتار با خلق بگشاد لب

نگر تا چه کرد آن سوار عرب

نه با وی به گفتار بگشاد لب

نه از کبر خاموش گشت ای عجب!

میان سپاه اندر آن تیره شب

بیفتاد از آن کار سهمی عجب

سپاه بنی ضبه در نیم شب

بماند اندر آن کار جمله عجب

کی بی خواسته دل نیابد طرب

نه بی سیم هرگز رسد لب به لب

فراوان کس از حیهای عرب

خداوند مال و جمال و نسب

بگفتا: به شهر یمن در به شب

توان رفت بی غلغل و بی شغب؟

شهانشاه بحرین گفت: ای عجب!

عجب مانده ام نیز من زین سبب!

بگردید گردش به کین و غضب

به گفتار خود هیچ نگشاد لب

همی گفت ورقه به لفظ عرب

که من دست بردی نمایم عجب

ملک گفت این شعرها در عرب

ز بهر ورا گفته آمد عجب؟

بسی دلبرانند اندر عرب

بهی روی و دل بند و یاقوت لب