هر کس به قبله‌ای کرد روی نیاز خود را

هندو صنم پرستد، من سرو ناز خود را

نگذاشت آستانش در جبهه‌ام سجودی

بی‌سجده می‌گذارم اکنون نماز خود را

در کنج نامرادی تا کی ز منع دشمن

[...]

زین چمن عاشق ز نخل عیش هرگز برنداشت

غیر زخم خونچکان هرگز گلی بر سر نداشت

عاقبت مکتوب ما را سوی او پروانه برد

تاب سوز نامه ام بال و پر دیگر نداشت

بیقراری بین که بعد از سوختن همچون سپند

[...]

کوهکن تعلیم خارا سفتن از استاد داشت

هر چه کردار از کاوش مژگان شیرین یاد داشت

کوه طاقت بودم اما تا فراقت رو نمود

هر سو مویم تو گوئی تیشه فرهاد داشت

تخم اشکی از برای دیده ما واگذار

[...]

هرگز سر شکایت من وا نمی شود

این در گرفته شد بزدن وا نمی شود

روی تو بر بهار زبس کار تنگ کرد

یک غنچه در فضای چمن وا نمی شود

بستم بسی ببال هما بهر امتحان

[...]

برای داغ تو بر دل توان و تاب نوشتند

دگر خراج برین منزل خراب نوشتند

به پیش هر الف زخم، صفر داغ نهادند

ستمکشان چو جفای ترا حساب نوشتند

همیشه دجله و جیحون چو دوستان قدیمی

[...]

آهم اثر نیافت ز فریاد بیوقوف

شاگرد را چه بهره ز استاد بیوقوف

در پنجه داشت ناخن و دربند تیشه بود

آه از نکرده کاری فرهاد بیوقوف

مشکل که این شکار در آید بدام تو

[...]

ایدل از گلشن امید گل عیش بچین

روزگار طرب و عشرت جاوید آمد

بیش از آن روز که نوروز چمن عید کند

بمشام همه بوی گل امید آمد

جشن و مأوای سلاطین جهان، شاه شجاع

[...]

گوهری ارجمند از کف شاه

رفته کز دیده، خون نمی بندد

حاصل هر دو کون شاه جهان

بدهد گر بسلک پیوندد

رخت گلگون شفق نمی پوشد

[...]

شاه جهان ثانی صاحبقران که چرخ

از خاک درگهش بجهان آبروی داد

آمد بسیر گلشن لاهور چون بهار

گلهای خاطر همه را رنگ و بوی داد

ابر کفش که نایب دریای رحمتست

[...]

داد ایزد بپادشاه جهان

خلفی همچو مهر عالمتاب

تاج صاحبقران ثانی را

گوهر بحر ازو گرفته حساب

نامش اورنگ زیب کرده فلک

[...]

لله الحمد که از پرتو خورشید قدم

سایه مرحمتی بر سر عالم آمد

عالم افروز دری زینت دوران گردید

که بخورشید درین بزم مقدم آمد

نیری از فلک پادشهی کرد طلوع

[...]