ایدل از گلشن امید گل عیش بچین
روزگار طرب و عشرت جاوید آمد
بیش از آن روز که نوروز چمن عید کند
بمشام همه بوی گل امید آمد
جشن و مأوای سلاطین جهان، شاه شجاع
عالم افروزتر از کوکبه عید آمد
بسرا پرده ماه فلک پادشهی
از پی ساز طرب موکب ناهید آمد
بهر تاریخ قران کرد رقم، کلک کلیم
مهد بلقیس بسر منزل جمشید آمد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از شادی و نشاط بهار و عید نوروز صحبت می‌کند. او از گل‌های امید به عنوان نشانه‌ای از خوشبختی و زندگی تازه یاد می‌کند و می‌گوید که اکنون زمان جشن و سرور است. شاعر به عظمت و زیبایی این روزها اشاره دارد و آن را با شکوه و شکفتگی پادشاهان و ستارگان مقایسه می‌کند. همچنین به تاریخ و اساطیر ایران اشاره کرده و به حضور شخصیت‌های بزرگ مانند بلقیس و جمشید در این ایام اشاره می‌کند. به طور کلی، این شعر بیانگر شوق و شادی بهار و به استقبال عید نوروز و نعمت‌های آن است.
هوش مصنوعی: ای دل، از باغ امید گل‌های شادی را بچین، زیرا روزهای خوشی و لذت دائمی به تو رسیده است.
هوش مصنوعی: بیش از آن روزی که نوروز شکوفایی و زیبایی طبیعت را جشن می‌گیرد، همه جا بوی گل‌های امید به مشام می‌رسد.
هوش مصنوعی: جشن و محفل بزرگی که متعلق به پادشاهان دنیاست، به خاطر ورود شاه شجاع که نورانی‌تر از هر جشن و عید دیگری است، برپا شده است.
هوش مصنوعی: در آسمان، پرده‌ای از نور و زیبایی وجود دارد که همچون پادشاهی بر روی آن ساخته شده است. در پی این نمایش شگفت‌انگیز، کاروان ناهید (سیاره زهره) نیز به‌سوی جشن و شادی می‌آید.
هوش مصنوعی: برای ثبت تاریخ، قلم موسی به قصر بلقیس و به منزل جمشید رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.