صبر کم گشت و عشق روز افزون

کیسه بی سیم گشت و دل پرخون

می‌دهد درد می‌نهد منت

یار ما را عجب گرفت زبون

صنعتش سال و ماه عشوه و زرق

[...]

دلها همه آب گشت و جانها همه خون

تا چیست حقیقت از پس پرده و چون

ای بر علمت خرد رد و گردون دون

از تو دو جهان پر و تو از هر دو برون

ای منزه ذات تو «اما یقول الظالمون»

گفت علمت جمله را «ما لم تکونوا تعلمون»

چون منزه باشد از هر عیب ذات پاک تو

جای استغفارشان باشد «و هم یستغفرون»

امر امر تست یارب با پیمبر در نبی

[...]

ایا از چنبر اسلام دایم برده سر بیرون

ز سنت کرده دل خالی ز بدعت کرده سر مشحون

هوا همواره شیطانی شده بر نفس تو سلطان

تنت را جهل پیرایه دلت را کفر پیرامون

اگر در اعتقاد من به شکی تا به نظم آرم

[...]

چون بست محمل بر هیون از شهر شد ناگه برون

من پیش او از حد برون خونابه راندم از جفون

هرچه بینی زخاک تا گردون

نیست چیزی زعلم او بیرون

خالق خلق وایزد بی چون

فاعل کارگاه «‌کن فیکون»

چه نشینی میان قومی دون‌؟

چه بری سر، زبند شرع برون‌؟

آتش و آب و باد و خاک سکون

همه در امر قدرتت بی‌چون

فعل او خارج از درون و برون

ذات او برتر از چگونه و چون

جل ذکره منزه از چه و چون

انبیا را شده جگرها خون

آنکه آرد جهان به کُن فیکون

چون کند بد به خلق عالم چون

هرکه بیند ز تن روان شده خون

نعمتی باشد از حساب برون

همچو فسطاط شد زمانه کنون

علما همچو مرغ ‌خوار و زبون

نیست در امر تو به کن فیکون

زَهره‌ کس‌را که این چه یا آن چون

زآتشی کان بودت گوناگون

تکیه بر آب روی چون فرعون

بیش بنمایدش به حِس زبون

فلک و طبع و رنگ بوقلمون

پاک شو تا معانی مکنون

آید از پنجرهٔ حروف برون

تر و خشک جهان درون و برون

آنچه موجود شد به کن فیکون

الامان ای مخنّث ملعون

بهر میویز باد دادی کون