ای لعبت صافی صفات ای خوشتر از آب حیات

هستی درین آخر زمان این منکران را معجزات

هم دیده داری هم قدم هم نور داری هم ظلم

در هزل وجد ای محتشم هم کعبه گردی هم منات

حسن ترا بینم فزون خلق ترا بینم زبون

[...]

هر آن روزی که باشم در خرابات

همی نالم چو موسی در مناجات

خوشا روزی که در مستی گذارم

مبارک باشدم ایام و ساعات

مرا بی خویشتن بهتر که باشم

[...]

چه خواهی کرد قرایی و طامات

تماشا کرد خواهی در خرابات

زمانی با غریبان نرد بازم

زمانی گرد سازم با لباسات

گهی شه رخ نهم بر نطع شطرنج

[...]

نخواهم من طریق و راه طامات

مرا می باید و مسکن خرابات

گهی با می گسارم انده خویش

گهی با جام باشم در مناجات

گهی شطرنج بازم با حریفان

[...]

ای که هفت اقلیم و چار ارکان عالم را به علم

همچو هفت آبا تو دربایی و چون چار امهات

هفت ماه آمد که از بهر تقاضای صلت

کرده‌ام بر درگهت چون دولت و دانش ثبات

بارها در طبعم آمد کان چو گوهر شعرها

[...]

کبر حیا شد چو دید آن دل و طبع و سخات

سحر مبین چو یافت خاطر شعر و ثنات

زان که عشق و عاشق و معشوق بیرون زین صفات

یک تنند ای بی خرد نز روی نفس از روی ذات

شیخ الاسلام و جمال دین و مفتی المشرقین

سیف حق تاج خطیبان شمع شرع اقضی القضات

گر ندانی این چنین رمزی که گفتم گوش دار

[...]

زان که عشق و عاشق و معشوق بیرون زین صفات

یک تنند ای بی خرد نز روی نفس از روی ذات

هر که در راه عشق گردد مات

در جهان کمال یافت نجات

ای خرابات جوی پر آفات

پسر خر تویی و خر آبات

ای سکندر در این ره آفات

همچو خضر نبی درین ظلمات

شوهرت چون برفت زی عرفات

هیچ بگذاشت مر ترا نفقات

گزدم و غنده و دگر حشرات

همه باشد ز جملهٔ آفات

این چو مصباح روشن اندر ذات

وان دو همچو زجاجه و مشکات

گاه نهیش کنم من از شهوات

تا مگر باز ماند از لذّات

هست قرآن چو آب سرد فرات

تو چو عاصی تشنه در عرصات

لفظ و آواز و حرف در آیات

چون سه چوبک ز کاسهای نبات

خاص در بند لذّت و شهوات

عام در بند هزل و تراهات

از زمان آمدند بهر ثنات

جمعه و بیض و قدر و عید و برات

از پی جان آن سرِ سادات

اشتر بارکش بداده زکات