چو جاماسپ گفت این سپیده دمید

فروغ ستاره بشد ناپدید

سپه را به هامون فرود آورید ...

... چو از کوهساران سپیده دمید

فروغ ستاره ببد ناپدید

بخواند آن جهاندیده جاماسپ را ...

... خروش یلان بود با دار و گیر

ستاره همی جست راه گریغ

سپه را همی نامدی جان دریغ ...

... بیفتاد از درد و بیهوش گشت

ستاره شمرکان شگفتی بدید

بران تاجدار آفرین گسترید ...

... وزان روی ارجاسپ صف برکشید

ستاره همی روی دریا ندید

ز بس نیزه و تیغهای بنفش ...

... بدان خستگان جای بگذاشتند

بران روی دژ بر ستاره بزد

چو پیدا شد از هر دری نیک و بد ...

... بود اختر نیکش آموزگار

چنین داد پاسخ ستاره شمر

که بر چرخ گردان نیابد گذر ...

... ازو شاد شد دوده نامدار

ستاره شناسان و کنداوران

ز کشمیر و کابل گزیده سران ...

... که دارد بران کودک خرد مهر

ستاره شمرکان شگفتی بدید

همی این بدان آن بدین بنگرید ...

... درو بافته چند گونه گهر

نشسته ستاره شمر پیش شاه

ز اختر همی کرد روزی نگاه ...

... بیاورد ز اصطخر چندان سپاه

که گفتی ستاره نتابد همی

فلک راه رفتن نیابد همی ...

... ز بس نیزه و پرنیانی درفش

ستاره شده سرخ و زرد و بنفش

سکندر بیامد به سوی حرم ...

... سپاهش نجست اندر آن شهر جای

سر اندر ستاره یکی کوه دید

تو گفتی که گردون بخواهد کشید ...

... خروش دمنده برآمد ز کوه

ستاره شد از تف آتش ستوه

چنین روزگاری برآمد بران ...

... فروزان شده زو همه بوم و راغ

فتاده فروغ ستاره در آب

ز گوهر همه خانه چون آفتاب ...

... وزان کودک مرده چندی براند

ستاره شمر زان غمی گشت سخت

بپوشید بر خسرو نیک بخت ...

... نیابید جز کام شیران کفن

ستاره شمر چون برآشفت شاه

بدو گفت کای نامور پیشگاه ...

... چنین تا نشیند یکی پیشگاه

ستاره شمر بیش ازین هرک بود

همی گفت و آن را نشانه نمود ...

... کند چرخ منشور او را سیاه

ستاره نخواند ورا نیز شاه

ستم نامه عزل شاهان بود ...

... چه با اردوان و چه با اردشیر

اگر تا ستاره برآرد بلند

سپارد هم آخر به خاک نژند ...

... هرانکس که او از خرد داشت بهر

که از گفت دانا ستاره شمر

نباید که هرگز کند کس گذر ...

... چنین تا سپاهش بدانجا رسید

که پهنای ایشان ستاره ندید

ازیشان کسی را که بد رای زن ...

... روانی کجا با خرد بود جفت

ستاره همی بارد از چرخ گفت

برانوش جنگی به قلب اندرون ...