... ز سرو راست تری یاد نسترن چه کنی

ز لاله خوب تری دل به ارغوان چه دهی

چو غنچه تنگ دلی را به خنده چو شکر ...

... و آن نیستی که جامه ماتم کنی به در

سروست و بید و لاله که به نهفته ای به خاک

زلفست و چشم و رخ که برو می کنی گذر ...

... ترا به باغ حقیقت چه کار و گلشن معنی

که فتنه چمن لاله و حدیقه دردی

طریق عشق گرفتی و منهزم ز ملامت ...

... کسی باید کزو بهتر بگوید

ز بستان ضمیر این لاله ای بود

چو در تب گفته شد تبخاله ای بود

... جهان اندر جهان عیشست و شادی

ز رویم لاله و گل دسته می بند

ز لعلم شکر اندر پسته می بند ...

... تو و آن اختران چون ژاله

باغ پر میوه دشت پر لاله

جوهرت را عرض زمین و زمان ...

... رونق حسن او تباه کند

از چمن لاله هاش چیده شود

آب سیب رخش چکیده شود ...

... به جزین آتش خلیلی نیست

آتشی کاو بهار و لاله دهد

ترک این سفره و نواله دهد ...

... چون به مشهور کردنش کوشند

در دل آتش نهاده چون لاله

غنچه وش لب به بسته از ناله ...

رنگی ز رخ چو لاله زارم بفرست

بویی ز دو زلف مشکبارم بفرست ...

گل شرم چمن به هیچ رویی نبرد

از لاله خجالت سر مویی نبرد

شب غنچه ازان نواله بر شاخ آویخت ...

از ژاله چو لاله راست لل در کام

برخیز و به سوی گل و گلزار خرام ...

ای خط تو گرد لاله وشم آورده

سیب زنخت آب ز یشم آورده ...

... گر بر زمین شوره فشاند رشاش خویش

در سبزه هاش لاله شود لؤلؤ خوشاب

گر بگذرد به بیشه شیران ز خلق او ...

ساقی بیا که موسم نوشیدن ملست

هم راغ پر ز لاله و هم باغ پر گلست

منشین بخانه خیز که صحرا بخرمی ...

... که ازو فرش چمن پر زگل و نسترن است

پیکر لاله برو قطره باران بهار

چون مرصع بگهر جام عقیق یمن است ...

... وین موسم بهار بفصل خزان کند

فصل بهار موسم گلها و لاله هاست

فصل خزان حقیقت آنرا بیان کند ...

... برنه بدست ابن یمین جام خسروی

کزوی شود چو لاله رخ همچو شنبلید

تا درکشد بدولت شاهنشه جهان ...

... دشمنش کز آتش دل زرد شد چون شنبلید

لاله وش عارض بخوناب جگر شوینده باد

خسروا از شرم تو یکسر حیا گشتست ابر ...

... شاخ را بین که چه با برگ و نوا می آید

لاله سرخی ز تف آتش خور می گیرد

خاک را آب رخ از لطف هوا می آید ...