... که ناورد چونان پسر هیچ زن

به راه برادر ز جان و ز سر

گذشت آن مهین یادگار پدر ...

... بباید شدن لابه گر پیش شاه

به سودن همی چهره بر خاک راه

زدن بوسه بر دست و پا ورکاب ...

... دل من ازین زندگی سیر شد

به راه تو جان دادنم دیر شد

تو تنها به خون خفته اخوان من ...

... برفتند یاران و گاه من است

جهان بین آنان به راه من است

نبینی که بدخواه ناهوشمند ...

... شکست از چه بررکن دین آوری

ببرده است از راه اهریمنت

به یزدان خودساخته دشمنت ...

... چو آیم بر پاک پروردگار

بگیرم یکی راه بخشش به پیش

نخواهم زتو خون یاران خویش ...

... ودیگر ازین بیش برمن سیاه

نسازید روز و نبندید راه

کزین مرز با آل خیر البشر ...

... امانت نهاده است درتن روان

که بازم به راه تواش بی دریغ

نتابم رخ از زخم پیکان و تیغ ...

... چو موران که جوشند بر شیر نر

علمدار چون راه را بسته دید

به خود بارش تیر پیوسته دید ...

... ستاننده ی جان بدخواه من

به مردانگی کشته درراه من

ایا نامور بچه ی شیر حق ...

... مرآن کودک خرد در خیمه گاه

هنوز از پی تست چشمش به راه

گمانش که عم وی آب آورد ...

... برایشان سپهدار دین راند تیغ

ز بیمش گرفتند راه کریغ

به هر سو که رو کردی آن نامدار ...

... تو شایسته ی طعن و بیغاره ای

که از راه پیکار آواره ای

کجا دیده ای دستبرد یلان ...

... اجل با سبکدستی از کار ماند

همی کشت مردو همی جست راه

که آبی رساند به خرگاه شاه ...

... بکشتند ز آن فرقه ی بد نژاد

پراکنده گشتند از پیش راه

شهنشه به جا ماند در رزمگاه ...

... پدیدار شد در جهان رستخیز

ببست از تن کشته راه ستیز

سران سپه با دلی پرحذر ...

... بپیمود فرزند دلبند شاه

چو ماه دو هفته به خرگاه راه

... همه درجهان کرده مردانه کار

پسر داده در راه پروردگار

یکی مادر نامدار وهب ...

... چو جان از تن خسرو دین روان

چو لختی بپیمود شهزاد ه راه

پیاده همی از پی اش رفت شاه ...

... به آهن نهان گشت پا تا به سر

سبک جست بر باره ی راهور

یکی تیغش اندر میان سر گرای ...

... برآورد از دست او تیغ تیز

به بدخواه شد بسته راه ستیز

بزد اسب وبر وی بغرید سخت ...

... که در دوزخ آن دیو نیرنگ باز

به راه تو دارد دو بیننده باز

هم اکنون شود روز عمر توطی ...

... زسنگینی برگ و ساز نبرد

عطش راه بینایی وی گرفت

ره از پیکر ش رودی از خون گرفت ...

... ز پرده به یک ره برون تاختند

برهنه سرو پا به راه آمدند

به بالین فرزند شاه آمدند ...

... شهید ستم شاه گلگون قبا

شهی پر جبریل پیراهنش

به پاکی پر از روح قدسی تنش ...

... عیان گشت معراج پیغمبرش

چو پیمود با سر همی راه عشق

بشد خون او خون یزدان پاک ...

... به نیکی سپارد ره ایزدی

به راه خدا جانفشانی کند

هم از دشمنش جانستانی کند ...

... هم آغوش گردیم با کشته گان

به راه تو از خویش بگذشته گان

روان نبی ص نیز با درد جفت ...

... بگو تا گراییم زی کارزار

به راه تو بازیم جان ها مگر

شود روی ما پیش حق سرخ تر ...

... نشستند و اندر خروش آمدند

ز راه گلو پاسخ آراستند

ز شه اذن برخاستن خواستند ...

... ببینی به دست بد اختر سنان

تو باید چهل روز در راه شام

روی همره آل خیرالانام ...

... بپوشیده زربفت ابریشمین

یکایک ابر اشتری راهوار

به بازیچه درکوی و برزن سوار ...

... همه کودکان با دلی شاد خوار

سوارند بر ناقه ی راهوار

نداریم ما ناقه ی تندتاز ...

... بگفتیمکای شاه گیتی پناه

چرا ناقه ی ما نپوید به راه

بیامد شهنشاه در هروله ...