... قامت خم مرکب چوگانی راه فناست

عذر را بر طاق نه چون اسب چوگانی رسید

در کنار مادر افتاد از گریبان لحد ...

... با تهیدستی توان مغلوب کردن نفس را

اسب سرکش را به دست پر عنان نتوان کشید

ناله ام در دل گره شد رفت تا بلبل زباغ ...

... گدای کوته اندیشی که در ابرام می پیچد

به دست پر عنان نتوان گرفتن اسب سرکش را

تهیدستی عنان نفس بدفرجام می پیچد ...

... که از خاموشی اهل طمع ابرام می بارد

تو بیدل می کنی چون اسب توسن از سیاهی رم

وگرنه از سحاب تلخکامی کام می بارد ...

... مقامات محبت را به زهد خشک طی کردن

به صحرای پر آتش اسب چوبین تاختن باشد

نثار تیغ سیراب شهادت نقد جان کردن ...

... فلک به کام دل اهل فقر می گردد

پیاده هرکه شد این اسب در کتل دارد

کجا به مرتبه صلح کل رسی صایب ...

... تا بر سخن سوار نباشی ز خود ملاف

آن را که اسب نیست به میدان چرا شود

در غنچه برگ گل بود ایمن ز زخم خار ...

... شورش مجنون یکی صدگشت از زخم زبان

می کند مهمیز اسب تند رابد راه تر

لطف گردون بیشتر از قهر می سوزدمرا ...

... دلهای شب گشایش دلهاست بیشتر

میدان دهد به سرکشی اسب بال و پر

شور جنون به دامن صحراست بیشتر ...

... من که گوی همت از خورشید تابان برده ام

در رکاب همتم گو اسب چوگانی مباش

چند صایب بردل گم گشته خون خواهی گریست ...

... فتاده است کارم به خونریز طفلی

که گلگون شود اسب نی زیر رانش

رسانده است ناسازگاری به جایی ...

... شکوه جمالش رسیده است جایی

که خواب بهاران کند پاسبانش

به نازک میانی است کارم که دیدن ...

... پیش اهل دل ز زهد خشک می گویم سخن

جلوه در میدان آش اسب چوبین می دهم

از زبان یار می گویم به دل پیغامها ...

... از فیل بند چرخ برآییم تا به کی

کج کج بر این بساط چو اسب حرون رویم

بر صفحه جهان رقم نیستی کشیم ...

... گوی سبقت هر که از میدان برد مردست مرد

سهل باشد در بیابان اسب تنها تاختن

بر سبک مغزی غبار انفعال افزودن است

اسب چوبین با براق عرش پیما ساختن

داغ دارد جرأت پروانه صایب شیر را ...

چون دو تا شد قدت از پیری گرانجانی مکن

بیش ازین استادگی با اسب چوگانی مکن

پیش دریا قطره را نعل سفر در آتش است

در گهر این قطره را زین بیش زندانی مکن

همچو اوراق خزان اسباب دنیا رفتنی است

خواب را بر چشم خود تلخ از نگهبانی مکن ...

... چون همت آزاده روان بدرقه توست

با اسب نی از آتش سوزنده گذر کن

مقراض ره دور نظرهای بلندست ...

... در مصاف چرخ صایب همت از پیران طلب

تا نباشد اسب چوگانی به این میدان مشو

... به دست باده گلگون عنان مده زنهار

که نوسواری و این اسب سرکش افتاده

غلط به خامه مو می کنند بی خبران ...

... هر که اینجا طوق بر گردن گذارد بنده وار

می کند با اسب چوب از آتش دوزخ گذر

هر که را تابوت گردانند گرد این مزار ...

... در چین به باد عطسه دهد مغز مشک ناب

با اسب چوب از آتش دوزخ گذر کند

تابوت هر که طوف کند گرد آن جناب ...