برخیز تا به عالم بی چند و چون رویم
از خود به تازیانه آهی برون رویم
بیرون کنیم رخت گل آلود جسم را
سر پا برهنه بر فلک آبگون رویم
از فیل بند چرخ برآییم، تا به کی
کج کج بر این بساط چو اسب حرون رویم؟
بر صفحه جهان رقم نیستی کشیم
زان پیش کز قلمرو هستی برون رویم
از آفتاب کی سر ما گرم می شود؟
از دست، کی به این قدح واژگون رویم؟
با عشق جان شکار دلیری ز عقل نیست
در کام شیر، چند پی آزمون رویم؟
در آتش است شبنم گل از حضور ما
از بس که آرمیده در ین بحر خون رویم
در اشک گرم غوطه زند چشم آهوان
روزی که ما ز دامن دشت جنون رویم
صائب ز تنگ خلقی ابنای روزگار
وقت است کز قلمرو هستی برون رویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دعوتی است به رهایی از قید و بندهای دنیوی و جهان مادی. شاعر از ما می‌خواهد که از ناهنجاری‌ها و مشکلات زندگی فراتر برویم و به سوی جهانی آزاد و بی‌محدودیت حرکت کنیم. او تأکید می‌کند که با عشق و شهامت باید به دنبال تجربیات جدید باشیم و از ترس‌ها و موانع عبور کنیم. در نهایت، شاعر خواستار خروج از دنیای مادی و رسیدن به دنیای معنوی و حقیقی است، جایی که می‌توانیم به آرامش و روشنی دست یابیم.
هوش مصنوعی: برخیز و برویم به دنیایی که در آن هیچ قید و شرطی نیست. از خودمان فاصله بگیریم و با دل دردودل، احساسات و غم‌هایمان را بیرون بریزیم.
هوش مصنوعی: با آبی کردن جسمی که کثیف شده، بی‌پوشش و به‌صورت ایستاده به سوی آسمان آبی خواهیم رفت.
هوش مصنوعی: از جاده‌ی نادرست گذشته، تا کی باید به طور نامناسب و نادرست ادامه دهیم؟ چرا مثل اسب وحشی بر این مسیر بی‌هدف پیش می‌رویم؟
هوش مصنوعی: در دنیای وجود، ما خالی از نشانه‌هایی هستیم که قبلاً وجود داشتند، زیرا به زودی از محدوده هستی فراتر خواهیم رفت.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی از انتظار و آرزو اشاره دارد. شاعر به این موضوع فکر می‌کند که چه زمانی می‌تواند از نور و گرمای آفتاب بهره‌مند شود و یا چه زمانی می‌تواند به زندگی و لذت‌های خود بازگردد. به بیان دیگر، سوالاتی درباره زمان و دسترسی به خوشبختی و شادی را مطرح می‌کند.
هوش مصنوعی: با عشق و شجاعت، دلیران به روش‌های عقلانی وابسته نیستند. در برابر چالش‌ها و دشواری‌ها، چرا باید بارها و بارها آزمون‌های سخت را تجربه کنیم؟
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویر زیبایی از شبنم گل اشاره می‌کند که در آتش می‌سوزد. این وضعیت به خاطر حضور خود اوست که موجب شده شبنم در این حالت قرار بگیرد. او همچنین از عمق احساسات و رنج‌های خود سخن می‌گوید و می‌نماید که این حالت ناشی از غم و درد درونش است.
هوش مصنوعی: چشم‌های آهو در روزی که ما از دامن دشت جنون دور می‌شویم، در اشک گرم فرو رفته‌اند.
هوش مصنوعی: زندگی بخاطر تنگ‌نظری و مشکلاتی که از طرف مردم پیش می‌آید، به قدری دشوار شده که احساس می‌کنم دیگر نمی‌توانم در این دنیا باقی بمانم و تمایل به ترک آن دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.