... چون رزم کنی و بزم سازی

ای لاله رخ سمن بنا گوش

گویند ترا مه قدح گیر ...

... با دل من ماند و با روی دوست

اندرون لاله و بیرون گل

ورد بلبل در فراق ورد چیست ...

... بنفشه زار ز روی تو برندارم چشم

خوش است خط غبار تو گرد لاله ستان

بدین غبار ز روی تو برندارم چشم ...

بنفشه زار برآمد ز طرف لاله¬ستان

درون خط سیه چشمه زلال است آن ...

... مرده زنده دیده ای معجز نوبهار بین

بید کشیده از میان تیغ چو آب و لاله را

از رگ دیده خون دل ریخته در کنار بین ...

... سرو سیمین برش نگر عمدا

بر سر سرو لاله زارش بین

گل نسرین عارضش دیدی ...

... مه ز جسد برآورد وا اسفا که هم چنین

هر که بپرسدت که از لاله بنفشه چون دمد

باور اگر نباشدش خط بنما که هم چنین ...

... نسرین بر و بنفشه خط و گل عذار سرو

بگرفت هم چو لاله ز جان جام مل به دست

بنشست هم چو خرمن گل در کنار سرو ...

ای رشک برده در باغ از عارض تو لاله

خون کرده ناف آهو در تبت از کلاله

ای پرتو تجلی یعنی صفات پاکی ...

... نادر بود در انسان جسمی بدین شریفی

کز آدمی نزاید زین خوب تر سلاله

هر بامداد از در بازآیدش جوانی ...

دلم بر آتش هجران بسوخت زار اندوه

رخم به خون جگر کرد لاله زار اندوه

ز دست عشوه هنوزم نداده بود خلاص ...

... گل چه کند در برابر آینه داری

بوی خوش لاله در تنوره ی آتش

قاعده ی مجمرست و عود قماری ...

باز دلم صید کرد طرفه نگاری

سرو قدی غنچه سینه لاله عذاری

دست و عنانش دریغ و پای و رکابش ...

... دل فریبی دل ربایی دل بری

لاله رخساری بنفشه گیسویی

سروبالایی صنوبر منظری ...

... حاضر جوابی مشکل سوالی

خرم بهاری خوش لاله زاری

آتش صفاتی آب زلالی ...

... آفتاب از رشک خورشید قدح گیرد عرق

هم چنان کز قطره ی شبنم عذار لاله خوی

از صفای جوهر می کشف می شد سر غیب ...

... نبیند هیچ مشاطه چنان آیینه سیمایی

چه خوش باشد کناری از میان لاله رخ ساری

چه خوش باشد میانی از کنار سرو بالایی ...

... به خورشید رویی به جمشید رایی

به لاله جبینی به سنبل نسیمی

به نرگس کلاهی به غنچه قبایی ...

... منزلی ایمن ولیکن پر فتن

شهری از بس لاله و گل چون بهار

مرغزاری چون بهشتش بر کنار ...

... راستی را کوه و دشتش چون بهار

کشت زار و لاله زاره و سبزه زار

خاک و بومش بی نهایت مرتفع ...

... نرگسم کز غنچه اندک بشکفید

لاله ای دیدم سیاهی ناپدید

نرگسی چون لاله پر خون تا به لب

نرگس احمر که دیدست ای عجب ...

... کاه شده بلکه شده کهربای

لاله سیه کشت زخشکی چو مشک

چون به سیاهی کشد از کشت خشک ...