... شبنم باغ جوانی بود دندان رفت حیف

روشنی از دیده ما گردش ایام برد

گوهر بی قیمت ما از نگیندان رفت حیف ...

ز حیرت تو کسی گردش از کباب ندیده

به پیش لعل لبت رنگ در شراب ندیده ...

... هر نفس دوران حریفی را ز پا می افگند

گردش گردون کند در محفل ما ساغری

بعد ما از همدمان واعظ مگر گاهی سخن ...

... بدان ماند که هر سو چشم گرداند ترا جوید

از آن در رشکم از بزمی که دارد گردش جامی

چو چشم دام زیر خاک هم بر هم نمی آید ...

... تا قیامت کشت هستی را از آن نشو و نماست

از حریمش رفتن و گردش نگشتن مشکل است

گر شط بغداد را چین بر جبین باشد رواست ...

... گشته موقوف ز بس دور قدح میترسم

گردش چشم فراموش نمایند بتان

از پی بولی شاهین ظفر طلبه صفت

سایه بال هما هست بگردش گردان

چرخ هم گر یکی از میر شکارانش نیست ...

... بر او افگنده روزی شاه مسند

چرا دریاچه بر گردش نگردد

بر او وقتی مگر شه پا نهاده ...

... بنگر این آیینه از بهر چه کارت داده اند

هم عنان گردش گرداب دوران کرده ای

زیر دست سیلی موج پریشان کرده ای ...

... زموج آرمیدن می شود کشتی تباه آنجا

اسیر گردش چشمی که چون پرسد گناه من

گواهی می دهد اول زبان عذرخواه آنجا

ز بسکه گردش چشم تو دیده مست مرا

ز دل ربوده به غیر از تو هر چه هست مرا ...

... چه غباری که پری دیده آشوبی نیست

تا نظر کرده ای از گردش چشم آهو را

گشت عمری که نظرکرده خورشید دل است ...

... شوخی مژگان پر کارت مگر دام پری است

گردش چشم تو می سازد شکار آیینه را

بود خورشید مرا از بستر گل خوابگاه ...

گردش چشم تغافل ساغر لبریز ما

اشک گلگون است در راه طلب شبدیز ما ...

... می رسد آخر به جایی ناله شبخیز ما

گر نباشد گردش چشم تو ساقی در نظر

صبح محشر می شود شام خمار آمیز ما ...

... بلبلی شد ترانه دل ما

گردش چشم مست را نازیم

یاد او شیره خانه دل ما ...

... مگر ابریشم این ساز بود ریشه ما

گردش چشم تو صیادی دیگر دارد

شیر را سایه آهو شمرد بیشه ما ...

قبله عالم میخانه خم ابروها

گردش نرگس مستانه رم آهوها

سیر گلشن کن اگر تشنه دیدار خودی ...

... ز زهر چشم تو صیاد از شکار گریخت

مگر به گردش چشم تو سال عاشق گشت

که عید ناشده امسال او به پار گریخت ...

... تپیدن دل ما عذر خواه صیاد است

توان ز گردش آیینه فلک دیدن

تمام روی زمین خوابگاه صیاد است ...

... آیینه داغ شو که دل او ز ما پر است

جوش بهار گردش چشم سیاه کیست

صد شیشه گشت خالی و جام هوا پر است ...

... ذره ای هر جا که دیدم آفتاب دیگر است

گردش چشم سیاهش را نشانی هست اسیر

هر تغافل خنده حاضر جواب دیگر است