... می کن اصلاح مزاجش به مزاح

جد بود پا به سفر فرسودن

هزل یک لحظه به راه آسودن ...

... چون ارم پیکرشان ذات عماد

از سفر واسطه روزی من

وز جرس نوبت فیروزی من ...

... در حضر روشنی جاهت ازوست

در سفر ایمنی راهت ازوست

سوی تو ظلمی ازو گر ره کرد ...

... میان مصریان شد قصه مشهور

که آمد مالک اینک از سفر باز

به عبرانی غلامی گشته دمساز ...

... بود روزی سه چار آسوده گردیم

که از رنج سفر بی خواب و خوردیم

غبار از روی و چرک از تن بشوییم ...

... هوای ملک خود از دل به در کرد

به ملک مصر آهنگ سفر کرد

ز شهر خود به شهر یوسف آمد ...

... قیس و خط سبز بر بناگوش

لیلی و سفر ز خطه هوش

لیلی و گره ز مو گشادن ...

... گر زانکه طلب کند دوایی

شرط است ره سفر گرفتن

یا مهر بتی دگر گرفتن

خرد است و زو سفر نیاید

وز عهده آن به در نیاید ...

... ماء/وای دو خصم نیست یک باغ

شهباز آید سفر کند زاغ

گفت ای پدر این چه حیله سازیست ...

... غم های گذشته شرح دادند

مجنون ز شکایت سفر گفت

لیلی ز غم وطن گهر سفت ...

... گر باغ ارم بود که داغ است

لیلی ست ز هر سفر مرادم

نی طالب سلمی و سعادم ...

... وز وی ببری به درد پیوند

در بودن درد و در سفر درد

آوخ ز جهان درد بر درد ...

... بده تا ز حال خود آگه شویم

به آخر سفر روی در ره شویم

بیا مطرب و ناله آغاز کن ...

... که هستیم با یکدگر خواجه تاش

سفر کرد ازین ملک شاه شما

به هر نیک و بد نیکخواه شما ...

... نه تنها حکیمان که پیغمبران

در آن خوش سفر همدمش بوده اند

به تدبیر ره محرمش بوده اند ...

... چو گرد جهان گشتن آغاز کرد

به کشورگشایی سفر ساز کرد

ز دیدار او مادرش ماند باز ...

... که اکنون به گرداب مرگ اندر است

سفر کرد گرد جهان سال ها

ز فتح و ظفر یافت اقبال ها ...

... چو بحرش به کف نیست جز باد هیچ

چه امکان ز وی این سفر را بسیچ

تو هم گیر ازین دست ای خواجه پند ...

... که میدان خشکی بر او تنگ بود

کنون کرده زانجا سفر اختیار

به سوی دو گز منزل تنگ و تار ...

... که کس کوس ملک سکندر نزد

سفرها که او کرد گرد جهان

نکرده کس از خیل شاهنشهان

ولیکن به هر سو سفر ساز کرد

ره آن به زور سپه باز کرد

جز این یک سفر کز همه دور ماند

جنیبت به منزلگه گور راند

... خدا یار او باد هر جا که هست

نه زین شهر بار سفر بست و رفت

که از کوی مهر و وفا رخت بست ...

... راه خلاصی از همه سویی گرفته است

جان را خجسته باد به شهر عدم سفر

کز طلعت تو فال نکویی گرفته است ...