... تویی جم دگر و تور ثانی از پی آن

خدای کرد جناب تو مقصد جمهور

همه خزاین دریا همه ذخایر کان ...

... خاک در صاحب معظم

آن مقصد سالکان همت

مقصود وجود نسل آدم ...

... پس خود بدین دلیل ره انجام دور زا

مقصد تو بوده یی تو نه بهمان و نه فلان

و ز بهر نو عروس جناب تو بافته است ...

... سبک چو طایر و رفتار او براکب خود

نموده چهره ی مقصد بطایر میمون

کدام مقصد درگاه خسرو مغرب

کدام درگه اعلای تارک گردون ...

... صد بار طول و عرض فلک کرده ای به کام

از بس که گرد مقصد دل بر تنیده ای

صد رفعت از مکان گمان برگذشته ای ...

... کزین مرقعه لوث اجل بدو نرسید

چو نار خون دلت مقصد چرا گردد

اگر چو آبی گرد امل بدو نرسید ...

یا روی دلم به سوی دیگر گردان

یا مقصد خود مرا میسر گردان

گه عاشق و گه عشق و گهی معشوقه ...

بدخواه کسی به مقصد خود نرسد

یک ظن نبرد تا به خودش صد نرسد ...

ای مقصد آمال در و درگه تو

وی آینۀ غیب دل آگه تو ...

... تا روز این کند که معانی زبر کند

داند خرد که مقصد او آستان تست

فکرم چو سوی عالم علوی سفر کند ...

... صدای صیت تو سیاح و هم را رهبر

مسافران امل را بنان تو مقصد

مجاهزان هنر را ستانۀ تو مقر ...

... صدای صیت تو سیاح و هم را رهبر

مسافران امل را بنان تو مقصد

مجاهزان هنر را ستانۀ تو مقر ...

... گمان مبر که مرا حرص می کند تطمیع

ولیک مقصد من آن بود که عرضه دهم

عناء طبع پریشان بنزد رای رفیع ...

... در هوا سوخته شد مرغ سخن را پر و بال

هر که او جست مرا مقصد او مدح تو بود

کز پی کسب سعادات کنند استکمال ...

... ملک اقبال ترا جاوید بادا انتظام

مقصد تو از وزارت نیست الا نام نیک

وین دگرها را غرض کسب زر و جمع حطام ...

... باتفاق خرد را برهگذر دیدم

چو دید مقصد من از ره نصیحت گفت

نهال رنج ترا نیک بی ثمر دیدم ...

... اگر از بام جلال تو بدو در نگرم

تا که شد مقصد من بنده جناب تو شدند

هفت سیارۀ افلاک دوان بر اثرم ...

ای جبین تو مطلع اقبال

وی جناب تو مقصد آمال

بنده را رسمکیست بر دیوان ...

... چرخ پیشت نهاد سر برخاک

دست راد تو مقصد املست

خاک پای تو افسر زحلست ...

... چون با عجمی کن و مکن باید گفت

مدتی بود تا جمعی طالبان محقق و مریدان صادق هر وقت ازین ضعیف با قلت بضاعت و عدم استطاعت مجموعه ای به پارسی التماس می کردند اگرچه پیش از این چند مجموعه در قلم آمده بود به حسب استعداد و التماس هر طایفه فاما مجموعه ای می خواستند قلیل الحجم کثیر المعنی که از ابتدا و انتهای آفرینش و بدو سلوک و نهایت سیر و مقصد و مقصود عاشق و معشوق خبر دهد هم جام جهان نمای باشد و هم آینه جمال نمای هم استفادت مبتدی ناقص را شامل بود و هم افادت منتهی کامل را

و تا این ضعیف در بلاد عراق و خراسان گاه در سفر و گاه در حضر بود از تعویقات و آفات فتنه های گوناگون فراغت و فرصت نمی یافت که بر اتمام آن اقدام نماید چه هر روز فتنه ای به نوعی دیگر ظاهر می شد که موجب تفرقه دل و توزع خاطر بود خود گویی فتنه دران دیار وطن دارد خواجه علیه الصلوه والسم وقتی فرموده است الفتنه من هاهنا واشار الی المشرق مع هذا بدان فتنه ها راضی نبودیم و قضای آسمانی و تقدیر ربانی را گردن ننهادیم و به صبر و تسلیم پیش نیامدیم و شکر نعمت دین واسلام نگزاردیم و بعض الشراهون من بعض برنخواندیم و کفران نعمت مسلمانی کردیم تا لاجرم ناگاه صدمات سطوات ولین کفرتم ان غذابی لشدید در ان دیار و اهل آن دیار رسید و به شومی فسق فساق و ظلم ظلمه بر مقتضای سنت واذا اردنا ان نهلک قریه امرنا مترفیها ففسقوا فیها فحق علیها القول فدمر ناها تدمیرا دمار از آن ولایت و اهل آن ولایت برآورد ...

... و نام کتاب هم بر منوال احوال کتاب نهاده آمد مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد تحفه للسلطان کیقباد جعله الله من خواص العباد و سلکه سبیل الرشاد و هلک اعداد اهلاک ثمود و عاد

و چون مرید صادق و طالب عاشق از سر صدق و تأنی نه از سر هوا و تمنی مطالعه کند و بر اصول این فصول اطلاع یابد واقف گردد که او کیست و از کجا آمده است و چون آمده است و به چه کار آمده است و کجا خواهد رفت و چون خواهد رفت و مقصد و مقصود او چیست

جانا دل عاقلان عالم ریش است ...