... خندان سوی مقاصد و اغراض می پرم

رویم بگاه حزم همه دل که لاله ام

چشمم بگاه حزم همه سر که عبهرم ...

... رویین دز امید تجاویف مغفرم

ترک کلاه لاله مرا بس کلاه ترک

ور جمله تن چو بید ز تیغت همسرم ...

... زان ملول از وجود خویشتنم

همچو لاله ز سوز دل بدرم

ور ز خارا کنند پیرهنم ...

... شک نیست کآب دود چکاندزدیدگان

از لاله زیر دامن کوه آتش ار نماند

دارد بسی حواصل و سنجاب رایگان ...

... بسعی لطف تو همچون دوات خفت ستان

ز بآس تست دل و چشم لاله و نرگس

مقارن خفقان و ملازم یرقان ...

... هرآن لطیفه که بد در مشیمۀ امکان

چو لاله خیمه به صحرا زن ار دلی داری

که دل همی بگشایدهوای لاله ستان

به صحن باغ به جز زیر سروبن منشین ...

... گهی زشکل حباب است باد در زندان

عقود شبنم بربرگ لاله پنداری

نگار من لب خود را گرفت بر دندان ...

... اساس گنبدگل زود می شود ویران

لبالب است زخون جگر دل لاله

زبس که بلبل بیچاره می کند افغان ...

زهی ز سنبل تر کرده لاله را پرده

بر آسمان زده عکس رخت سرا پرده ...

... نسب نامه کرده مشجر شکوفه

چو در زیر خود دید از لاله مجمر

فرو کرد دامن بمجمر شکوفه ...

... باد صبا به پشتی گلزار روی تو

اندر نهد سبک بسر لاله زار پای

بلقیس وار پای برهنه ست سرو را ...

... زنازکی رخ معنی او چنان روشن

که رنگ آرد ازو لاله های نعمانی

هنوز نیستم ایمن زعورتی مکشوف ...

... اگر همی به تماشا بدان روی که بباغ

ز گل دورویی بینی ز لاله رعنایی

یکی چو نرگس بگشای چشم عقل و به خویش ...

... از قهر و لطف تست که مشغول میشوند

لاله بکار آتش و نرگس بکارآب

با رای روشن تو چه سودآفتاب را ...

... در عهد دولت تو که بر سنگ می زند

لاله ز بیم معدلتت ساغر شراب

چندین شگفت نیست اگر این خراب را ...

... هر کجا رنگ و بوی او آمد

لاله و مشک توده بر تو دست

مستی از چشم او بشاید دید ...

ای ز ظلم تو همچو لاله ستان

گشته از خون تو جهانی سرخ ...

... بر دل دارم من از جفای تو

آن داغ که لاله بر جگر دارد

خورشید گفت از آن بود زرین ...

... دست سرو ارغوان شکوفه کند

یاسمین بار لاله چون آورد

شفق از افتاب طالع شد ...

ای که جزیاد مخلوق تو نخورد

لاله چون جام پر شراب کند

ابر سرمایۀ گهرباری ...

... ز شرم تو گل رنگ برچهره آرد

ز خلق تو لاله قدح می ستاند

گل خلق تو چون بخندد بیک دم ...

... آنرا که تو بخوان کرم میهمان کنی

از خون لاله هم نشود تیغ کوه لعل

گر تو بلطف یک نظر اندر جهان کنی ...

... کز عیش چون چنارش بادی بچنگ بود

برخاستش چو لاله دل از خرمی ز جای

آن کش چو لاله دست ز غم زیر سنگ بود

خورشید فضل باز ز برج شرف بتافت ...

... برخیل خانۀ قدرش ترک تاز باد

خصمت چو لاله ز آتش دل سوخته جگر

وز آب چشم خود چو شکر در گداز باد ...