... نشستی ژاله ای هر گه بکهسار

بدوش من گرانتر میشدی بار

چنانم میفشردی خاره و سنگ ...

... نسبت نسیان بذات حق مده

بار کفر است این بدوش خود منه

به که برگردی بما بسپاریش ...

... خاک و باد و آب سرگردان ماست

قطره ای کز جویباری میرود

از پی انجام کاری میرود ...

... خواست تا لاف خداوندی زند

برج و باروی خدا را بشکند

رای بد زد گشت پست و تیره رای ...

... وز درون تاریکی و دود و دم است

فصل باران است و برف و سیل و باد

ناگه این دیوار خواهد اوفتاد ...

... هر که هستی از خرد بیگانه ای

نیست میدانم ترا انبار و توش

پس چه خواهی خوردن ای بی عقل و هوش ...

... سود اندک بود اندک مایه را

نیست خالی دوش ما از بار ما

کوشش اندر دست ما افزار ما ...

... رو بکوش از بهر قوت خویشتن

کس نخواهد بعد ازین بار تو برد

جنس ما را نیست خرد و سالخورد ...

... از برای پایداری پای نه

بهر صبر و بردباری جای نه

چونکه دید آن صید مسکین مور خوار ...

... اگر ز قتل پدر پرسشی کند پسری

درخت جور و ستم هیچ برگ و بار نداشت

اگر که دست مجازات میزدش تبری ...

... غافل چرا روی که کشندت چو غافلان

پشت از چه خم کنی که نهندت به پشت بار

سر بر فراز تا نزنندت بسر قفا ...

... ننگ است با دو چشم به چه سرنگون شدن

مرگ است زندگانی بی قدر و اعتبار

من جسم زورمند بسی سرد کرده ام ...

... من دانه ای به لانه کشم با هزار سعی

از پا دراوفتم به ره اندر هزار بار

از کار سخت خود نکنم هیچ شکوه زانک ...

... در رهگذار من نبود دام و گیر و دار

من تن بخاک میکشم و بار میبرم

از مور بیش ازین چه توان داشت انتظار ...

... این چه نقش است این چه تار است این چه پود

حجلت است این شاخه بی بار تو

عبرت است این برگ ناهموار تو ...

... از میوه باغ چشم بر بند

خوش نیست درخت میوه بی بار

با روزی خویش باش خرسند ...

... اندود نکرده ای و ترسیم

ویرانه شود ز برف و باران

جاوید نه موسم بهار است ...

ای نهال آرزو خوش زی که بار آورده ای

غنچه بی باد صبا گل بی بهار آورده ای ...

... زین همایون میوه کز هر شاخسار آورده ای

شاخ و برگت نیکنامی بیخ و بارت سعی و علم

این هنرها جمله از آموزگار آورده ای ...

... نه رهی دارم از برای فرار

نه توان بود بردبار و صبور

نه فکندن توان ز پشت این بار

خواری کس نخواستم هرگز ...

... باختم پاک تاب و جلوه خویش

بسکه بر خاطرم نشست غبار

سوز ما را کسی نگفت که چیست ...

... بند تو که بر گشود از پای

بار تو که برگرفت از دوش

در عالم نیستی چه دیدی ...

... نمرود و بلند برج بابل

شد خاک و برفت با غباری

مانا که ترا دلی پریشان ...

... بوسیده گهت و سر گهی رو

یکبار نهاده دل به بازی

یک لحظه ترا گرفته بازو

گامی زده با تو کودکانه

پرسیده ز شهر و برج و بارو

در پای تو هیچ مانده نیرو ...

... دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی

بار پیری شکند پشت شکیبایی را

گوهر عشق توام حوصله دریا خواهد ...

... نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را ...

... مفتون خویشم کردی از حالی که آن شب داشتی

بار دگر آن حال را کردی اگر پیدا بیا

شرط هواداری ما شیدایی و شوریدگی ست ...

... باشد که ببینیم بدین شعبده بازت

صد دشت و دمن صاف و تراز آمد و یک بار

ای جاده انصاف ندیدیم ترازت ...

... ماه من نیست در این قافله راهش ندهید

کاروان بار نبندد شب اگر ماهش نیست

نامه ای هم ننوشته است خدایا چه کنم ...

... خواهم اندر عقبش رفت و به یاران عزیز

باری این مژده که چاهی به سر راهش نیست

شهریارا عقب قافله کوی امید ...

... سر بی خبر به ما زد و از ما خبر گرفت

بار غمی که شانه تهی کرد از او فلک

این زلف و شانه خواهدم از دوش برگرفت ...

... شمع دلی که دامن آه سحر گرفت

چون اسم چشم نرگس مخمور ژاله بار

در این چمن که لاله به کف جام زر گرفت ...

... پیرم و بر دوشم از ندیم جوانی

از تو چه پنهان همیشه بار ندامت

خرمن گل ها به باد رفت و به دل ها ...

... شحنه شهری تو دست یاز به شمشیر

باری اگر شیر می کشی به شهامت

قصر شهان کی رسد به کلبه درویش ...

... من به سلام و وداع کعبه و صحرا

صیحه زنانم که بارکن به سلامت

شمع دل شهریار شعله آخر ...

... کمان ابروی من چون تیر رفت و چرخ چوگانی

به زیر بار غم بالای چون تیرم کمانی کرد

فلک را ترکش از تیر اینقدر دانم که خالی ماند ...

... دریغ از مومیا کرد این طبیب سنگدل با ما

مگر دست شکسته بار بر گردن نخواهد شد

شبستانی که طوفانش دمید از رخنه و روزن ...

بی تو ای دل نکند لاله به بار آمده باشد

ما در این گوشه زندان و بهار آمده باشد ...