... چشمه مهتاب تو سرد ی گرفت

لاله سیراب تو زردی گرفت

موی به مویت ز حبش تا طراز ...

... غنچه به خون بسته چو گردون کمر

لاله کم عمر ز خود بی خبر

از چمن انگیخته گل رنگ رنگ ...

... دیده نرگس درم دامنش

لاله گهر سوده و فیروزه گل

یک نفسه لاله و یک روزه گل

مهلت کس تا نفسی بیش نه ...

... پیرزنی ره به جوانمرد یافت

لاله او چون گل خود زرد یافت

گفت که سرو از چه خزان کرده ای ...

... بر تو جوان گونه پیری چراست

لاله خودروی تو خیری چراست

شاه جهان را چو تویی راز دان ...

... به مهرت خانه دل را اجارت

چو لاله سرخ رویم کن همان دان

که کردی روضه جدم زیارت ...

... وان روضه نیست شاهد نغز سمنبر است

لاله چو مجمری که هم از مجمر است عود

نی نی چو باده ای که هم از باده ساغر است ...

... این تواناییش بین کز ناتوانی آمد است

آتش لاله چرا افزود آب چشم ابر

آب را گر خاصیت آتش نشانی آمد است ...

... راست خواهی هر کجا گل نافه ای از لب گشاد

همچو غنچه لاله را پسته دهانی آمد است

گل گرفته جام یاقوتین بدست زمردین ...

... دشمن دو رویی که نموده است همچو گل

از دل چو لاله آتشش اندر دهان فتاد

زود از قفا کشید زبانش بنفشه وار ...

... گرتو هستی از جهان ور نیستی شاید که چرخ

بوی گل در خار و رنگ لاله در خارا نهاد

ابر نوروزی بر آمد وز سر تردامنی ...

... گهی بر آب تر از ابر زنگاری زره دوزد

گهی از لاله تیغ کوه شنگرفی سپر گیرد

سحاب پر زنم چشم نبی بی پسر گردد ...

... که دیده است آسیا هرگز که گرد بحر و بر گیرد

هم اکنون لاله چون اصحاب کهف از خواب برخیزد

چو نرگس نیز یکچندیش سودای سهر گیرد ...

... سر گوران خورد روبه چو پای شیر نر گیرد

محالی نیست این معنی که گردد لاله و گوهر

چو خاک و سنگ را خورشید در ظل نظر گیرد ...

... زان پس که همچو نرگس مخمور بوده بود

چون لاله سر به سر شده و پای در گلت

هر حاسدی که چون گل در سور بوده بود ...

... یک بدن باشد نهالی را و با صد سر شود

روی بستان بنفشه زلف لاله رخ کنون

پر ز چشم نرگس و ابروی سیسنبر شود ...

... پای دام باغ بر طوطی شیرین بر شود

پای در گل سنگ زیر سر چو بینی لاله را

باش تا ز اقبال سلطان حال او دیگر شود ...

... آن یکی گوی ده زبان نگرید

قدح لاله سرنگون بینید

قمع یاسمین ستان نگرید ...

... چرخ می گوید نوید و باغ می سازد نثار

گر چو قارون پای لاله ماند اندر گل سزد

زانکه گردد از شکوفه دست موسی آشکار ...

... سبزه زنگارگون گردد عیان در بوستان

لاله شنگرف رنگ آید پدید از کوهسار

باغ پر طوطی شود از سبزه های بی قیاس ...

... هم دل شود پیاده و هم جان شود سوار

خوش خوش دهان لاله چو پذرفت رنگ و بوی

در کام گل فتد بهمه حال خار خار ...

... که چون بگرفت پیش آید هزاران کار مشکلتر

بسوزد آتش لاله بدوزد ناوک غنچه

ببرد خنجر سوسن بگیرد پنجه عرعر ...

... گرفت خطه بستان ز ارغوان آتش

ز آتش رخ و زلف تو گشت لاله چنان

که کرد ظاهر هر لحظه از دخان آتش

از آتش آمد بیرون دخان و لاله کنون

شد آن چنان که برون آید از دخان آتش ...

... چو شاخ گل بده انگشت خواست کشت چراغ

ز برگ لاله بکف کرد گلستان آتش

ببین چو لاله دعای حسود شاه بگفت

زمانه گفت که پاداش در دهان آتش ...

... پای در گل شده چون سرو چه باشی آزاد

با دل سوخته چون لاله چه باشی خندان

زنده از باد مشو بیهده چون شیر علم ...

... بر این نشاط مگر بوده اند چندین گاه

ز حسن صبح و گل لاله و قدح خندان

ز چرخ گردان خندد ستاره ثابت ...

... دلم سراسر خوش بود چون گل و اکنون

ز خون چو لاله لبالب شد از جفای جهان

جهان ز در ضمیرم ببست پیرایه ...

... ز بهر گلشن اول گزید صباغی

کز اوست لاله و گل سرخ روی در بستان

چنان بلطفش اضداد آشتی کردند ...