... گرانی می کشد از تار کاکل سرو ناز تو

نداری طاقت بار دلی نازک نهال من

به این ضعفی که نتوانم نمودن راست قامت را ...

... دارد فلک مرا خجل از روی خویشتن

دستی ز همرهان نبود زیر بار ما

آورده ایم زور به بازوی خویشتن ...

... رسد از جنبش مژگان تو آواز به من

مهر را ذره ناچیز نمی گردد بار

چون خریدی مده ای شوخ مرا باز به من ...

... امروز شرک خویش را در خرقه ستاری مکن

یک بار در جولان ببین آن قامت نازآفرین

ناز خرامش بر زمین ای کبک کهساری مکن ...

... از اول این جور و جفا خود بر سر آوردی مرا

ای چشم کافر ماجرا بیهوده خونباری مکن

شد درکمینگاهت فدا سامان رند و پارسا ...

... گر تر نکردی خنجری سعیی که تا مژگان رسی

ای قطره خون بیش از این بر دل گرانباری مکن

جایی که گردد در جهان کلک حزین عنبر فشان ...

... خواهی ز سنگ حادثه نخل تو وارهد

در گلشن جهان تهی از برگ و بار شو

آسودگی ست پرده غفلت در این سرا ...

... هرگز نگشته جمع به هم عشق و سرکشی

خواهی که بار عشق کشی بردبار شو

سر سواد نقطه دل کرده ای حزین ...

... برآ از خرقه ای فقر همایون سرفرازی کن

که دولت زبر بار منت بال هما مانده

پرافشانی کن ای مرغ دل آزاده در گلشن ...

... حیف از تو که ویرانه ای آباد نکردی

صد بار ز گلزار خزان رفت و گل آمد

وین مرغ اسیر از قفس آزاد نکردی ...

تا شکن از دور روزگار نیابی

بار در آن زلف تابدار نیابی

تا نظر از کاینات بازنگیری ...

... صرصر غم گر به هم زند دو جهان را

در دل آزادگان غبار نیابی

تا نفشانی به خاک جام هوس را ...

... هر چشم زدن دیده دریا نسبم را

غمهای تو از گریه سبکبار نمودی

غافل ز تو یک دم دل مشتاق نگردد ...

... قد قام من لبین ظلامات وجودی

بار غم کونین حزین افکند از دوش

در پای خم باده کند هر که سجودی

... می خواست تو را ناله به امداد کجایی

با آنکه نیاوردی یک بار ز ما یاد

ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجایی ...

... به وجد آورده ای از ناله شورافکن ای قمری

میان ما اسیران این سبکباری غنیمت دان

که برگردن نداری بار طوق آهن ای قمری

هوای ابر خواهد نغمه تر ناله ای سرکن ...

... این گران آمده باشد به دل نازک او

می شود بار به خاطر پرکاهی گاهی

دل مسکین چه کند گر نتپد از دهشت ...

... شمع گر سوزد به شبها روز آرامیش هست

چشم آتش بار ما یکدم غنودی کاشکی

رسته در دل از خرد خار و خس اندیشه ها ...

... دور از حمایت تو دور سپهر بشکست

پشت خمیده ام را از بار زندگانی

بالین و بستر من خشتی و بوریایی ست ...

... عریان تن است نخلم از باد مهرگانی

ای سر غبار راهت زان خاک سرمه واری

خونبار دیدهام را بفرست ارمغانی

جایی که نور رویت گلگونه برفروزد ...

... این مغز بوشناسکه یاران عهد راست

پشکش هزار بار به از مشک و از عبیر

زین طبع پاکزاد سزد گر بیاکنند ...

... مد قلمش در افق فضل هلال است

صد بار ز سرتاسر دیوانش گذشتم

لیلی ستکه سر تا به قدم غنج و دلال است ...

... از خاک برآور سری ای نخل خمیده

یک بار ببین بی تو چه بر پیر و جوان رفت

نبود خبرتگر ز دل خون شده ما ...

... منت سرو قدت فصل بهار خطت

بار نهد بر زمین ناز کند بر زمان

ای شاخ امید برگ و بار تو کجاست

فصل تو کدام و نوبهار تو کجاست ...

... یک دم نزدیم خوش نه در شام و نه بلخ

قدم چو هلال شد ز بار مه و سال

تا چند بریم غره را باز به سلخ