... خورشید در دیدار او چون ذره دیدار آمده

از بوس لب های سران بر پای اسب اخستان

از نعل اسبش هر زمان یاقوت مسمار آمده

عدلش بدان سامان شده کاقلیم ها یکسان شده ...

... آه ز دل کشان زحل گفت قطعت ابهری

شاه بر اسب پیل تن رخ فکند پلنگ را

شیر فلک چو سگ بود تاش پیاده نشمری ...

... این خشن هزار میخ از سر چرخ چنبری

ساخت فرو کند ز اسب آینه بندد آسمان

صبح قبا زره زند ابر کند زره گری ...

... اینجا چه امیری کنی آنجا چه گدایی

چون اسب تو را سخره گرفتند یکی دان

خشک آخور و تز سبزه چه در بند چرایی ...

چون مرغ دلت پرید ناگه تو که ای

چون اسب تو سم فکند در ره تو که ای

بر تو ز وجود عاریت نام کسی است ...

... راست چو صور دردمند از سر نای معرکه

اسب به چار صولجان گوی زمین کند هبا

طاق فلک به پا کند هم به هبای معرکه ...

... بنیاد دی از جهان برافکند

نوروز دو اسبه یک سواری است

کسیب به مهرگان برافکند ...

... بر زرده کامران برافکند

سلطان یک اسبه سایه چتر

بر ماهی آسمان برافکند ...

... بی حکم تو آسمان نجنبد

بر اسب قضا عنان نجنبد

از گوشه چار بالش تو ...

... همچون هرمان حصار عمرت

محتاج به پاسبان مبینام

بر ملکت مصر و قاهره هم ...

... جز تیز تو در کمان مبینام

لطف ازلیت پاسبان باد

شمشیر تو پاسبان دولت

... خیال او رسن در دست بر بالای چاه اینک

برون تاز اسب همت را کجا بیرون ازین گنبد

وگر چرب آخورش خواهی هم آب و هم گیاه اینک ...

... یاد بتان تا کی کنم فرش هوس را طی کنم

این اسب چوبین پی کنم چون مرد میدان نیستم

شیدای هر مهوش نیم جویای هر دلکش نیم ...

... مومی که گیرد خاتمش حرز سلیمان بینمش

اسبی کبود است آسمان هرای زرین اختران

باشد به نام اخستان داعی که بر ران بینمش ...

... ور در فلک بیند بکین هر چار طوفان بینمش

از بس که لب های سران بوسد سم اسبش عیان

چون جویم از نعلش نشان مسمار مرجان بینمش ...

... چشمه در جویبار بندد صبح

از برای یک اسبه شاه فلک

بیرق شاهوار بندد صبح ...

... رطل پرتر بران که خواهد راند

روز یک اسبه در قفای صبوح

روز آن سوی کوه سرمست است ...

... جام به وام از چمانه بستانیم

ساقیا اسب چار گامه بران

تا رکاب سه گانه بستانیم

اسب درتاز تا جهان طرب

به سر تازیانه بستانیم ...

... وز حمله کرسی سر کیوان شکستنش

چون خور بر اسب قله سنجان برآمدن

از نعل قله قلة ثهلان شکستنش ...

... حصار شهر به دست مخالفان بینی

چو تو رقاده نهی چشم پاسبانش را

اگرچه اسب سخن زیر ران خاقانی است

هنوز داغ به نام تو است رانش را ...

گفتم ای دل بهر دربان جلال

نعل اسب از تاج دانایی فرست

دل جوابم داد کز نعل پی اش ...

... بودم از عجز چون خر اندر گل

بر جهان اسب تاختم چو برفت

ماتم عمر داشتم چو رسید ...

هر که خر در خلاب شهوت راند

در سر افتادش اسب سرکش عمر

آب شهوت مران که مردم را ...

... غم تن و اندوه زمانه خورم

اسب نالد که در بلای لگام

غم مهماز و تازیانه خورم ...

... روز افکند کلاه و زند شب قبا زره

بر ره چو اسب سایه کند گویدم غلام

کاین سایه فرش توست فرود آی و سربنه ...

... که رگ بیست وچار است بر چنگ بسته

فرستادمت اسب و دستار و جبه

ز مه طوق بر اسب شب رنگ بسته

سپید است دستار لیکن مذهب ...

... بیدق رموز تازی و معنی پهلوی

چون اسب و فیل نیست دلم خون همی شود

از بهر اسب و فیل دلا خون همی شوی

کانعام شه که باج ستاند ز ترک و هند

بخشد هم اسب ترکی و هم فیل هندوی

شاها تو را چه فخر به بخشیدن اسب و فیل

خود هند و چین دهی به سالی که بشنوی ...

... هوا از مشک پر خالی ز آهو

سرانجام اسب را پرواز دادند

عنان خود به مرکب باز دادند ...

... برون افتاد از آن هم تک سواران

گمان بردند که اسبش سر کشیده ست

ندانستند که او سر در کشیده ست ...

... که گر بانو بفرماید به شب گیر

پی شیرین برانیم اسب چون تیر

مهین بانو به رفتن میل ننمود ...