... ز خون کافر گفت است مرتضی را هم

ز ذوالفقار به جز لاله بر بنفشه مکار

مبر تو تهمت شتم صحابه بر شیعت ...

... که آفتاب جلال است وسایه دادار

نقیب آل محمد سلاله نبوی

جمال گوهر سلجوق و فخر آل و تبار ...

... ز نرگس تاج زر سازد ز گلبن تخت پیروزه

ز برگ لاله ها گلشن ز شاخ سروها ایوان

ز صنعش عندلیب ازشاخ سوگند دهد گل را

به چشم نرگس سیراب و روی لاله نعمان

گهی ازقطره باران به شاخ ارغوان سازد

کنار لاله پرلؤلؤ میان باغ پرمرجان

چو او بستان بیاراید به گلها راست پنداری ...

... کبکان به کوهسار خرامان به قدرتش

چون لعبتان چین شده خندان و لاله چین

زاغان فراز برف زمستان ز صنعتش ...

... بر سیم ساده بیخته از مشک سوده گرد

بر برگ لاله ریخته از قیر ناب آب

خط تو بر خد تو چو بر سیم پای مور ...

... چون لب تو باده خوش رنگ نه

چون رخ تو لاله خود روی نیست

زلف تو چوگان و دلم گوی اوست ...

... آرزو گر به گدایان نرسد یاد رسد

چه رسیدست به لاله ز رخت جز حسرت

حسرت آنست که بر سوسن آزاد رسد ...

... دام دلها زده از مرزنگوش

لاله اش از آتش می پروین پاش

زهره اش از باد سحر سنبل پوش ...

... یازان سوی ابر از چه گشادست دهان را

ور لاله نورسته نه افروخته شمعیست

روشن ز چه دارد همه اطراف مکان را ...

... وز عکس سنان و سلب لعل طراده

میدان هوا طعنه زند لاله ستان را

سر جفت کند افعی قربان و چو آن دید ...

... بنفشه سر چو درآورد این تمنی را

حدیث عارض گل درگرفت و لاله شنید

به نفس نامیه برداشت این دو معنی را ...

... بر ماه مشک داری و بر سرو بوستان

در لاله نوش داری و در عنبر آفتاب

گر حور و آفتاب نهم نام تو رواست ...

... تا نوبهار سبز بود و آسمان کبود

تا لاله سایه جوید و نیلوفر آفتاب

سر سبز باد ناصحت از دور آسمان

پژمرده لاله وار حسودت در آفتاب

در جشن آسمان وش تو ریخته به ناز ...

... چون چمن ها ز ذهابش همه یکسر ذهب است

این عجب نیست بسی کز اثر لاله و خوید

گفتی آهوبره میناسم و بیجاده لب است ...

... راست چون آزده سوهانست

لاله بر شاخ زمرد به مثل

قدحی از شبه و مرجانست ...

... روز هیجا که از طراده لعل

موکبت شکل لاله زار گرفت

کارزار از هزاهز سپهت ...

... مدار جهان باد بر صبح و شامت

مبادا که یک لاله فتح روید

نه در سبزه خنجر سبز فامت ...

... بی رفیقان سر سفر دارد

دهن لاله چون دهان صدف

ابر پیوسته پر گهر دارد

لاله گویی که بر زبان همه روز

مدح دستور دادگر دارد ...

... چون گل از خنده لب مبند که خصم

داغ چون لاله بر جگر دارد

... وز نوک سنان خضاب گشته

اطراف هوا لاله زار باشد

نکبای علم در سپهر پیچد ...

... بر منهزمان سایه بار باشد

چون لاله تیغت شکفته گردد

در عالم نصرت بهار باشد ...

... به گاه آنکه به صحرا کشد صبا لشکر

دهان لاله کند ابر معدن لؤلؤ

کنار سبزه کند باد مسکن عنبر ...

... میان سبزه درفشان شود گل احمر

شکفته نرگس بویا به طرف لاله ستان

چنانکه در قدح گوهرین می اصفر

ستاک لاله فروزان بدان صفت که بود

زمشک و غالیه آکنده بسدین مجمر ...

... بوی خاک از نرگس و سوسن چو مشک تبتی

روی باغ از لاله و نسرین چو نقش قندهار

مرحبا بویی که عطارش نباشد در میان ...

... رونق بازار بت رویان بشد زیرا که بود

بوی خطشان گلستان و رنگ رخشان لاله زار

باده خور چون لاله و گل زانکه اندر کوه و دشت

لاله می روید ز خارا گل همی روید ز خار

باده خوردن خوش بود بر گل به هنگام صبوح ...

هندویی کز مژگان کرد مرا لاله قطار

سوخت از آتش غم جان مرا هندووار

لاله راندن به دم و سوختن اندر آتش

هندوان دست ببردند بدین هر دو نگار ...

... مرده خواهد که بجنبد به چنین وقت از جا

کشته خواهد که ز خون لاله کند با گلنار

کار می ساز که بی می نتوان رفت به باغ ...