... خود را شناس تا نکنی مدح ناسزا

ور مقصد از دعا طلبت نیل مدعاست

خود را دعا کن از پی تحصیل مدعا ...

... گو قافیه تکرار پذیرد چه توان کرد

مقصد چو فزون از حد و بیرون ز حساب است

تا شهوت پیری نه به مقدار جوانیست ...

... گرچه زخمش به تن از تیغ گو پیلتن است

بلبل از گل به چمن نالد و گل مقصد اوست

نفرت او همه از ناله زاغ و زغن است ...

... شمار منقبتت را دوصد جریر و فرزدق

مگر تو مقصد ایجادی ای رواق معظم

که هست هستی نه چرخ از وجود تو مشتق ...

... تا سراب از آب بشناسد سداب از یاسمین

مقصد و مقصود جانها رنگ و تاب آب هست

پس در اول حال عطشان آب می داند یقین ...

... طعم آن شیرینی مطلق بهر چیزی ضمین

مقصد حق شور عشق تست و شرح حسن خویش

از حدیث حور و غلمان و جمال حور عین ...

... سینه صاف چون سمن عارض تر چو یاسمن

مقصد شیخ و برهمن رشک بتان آزری

ماه فلک ز روی او خاک نشین کوی او ...

... همی الله می گویی مگرگمگشته می جویی

منم مقصد چه می پویی منم منزل چه می رانی

تراکی گفت پیغمبرکه یاالله کن از بر ...

... همچو من تا نکنی قطع بیابانی چند

نشکفد غنچه مقصد تو از روضه ی قدس

در جگر تا نخلی نخل خار مغیلانی چند ...

... ز حق بی راهه پویی را به راه خویش وا گردان

بیابان است و ره گم گشتگان را پشت بر مقصد

بپای ای کاروان سالار و رویی با قفا گردان ...

... خود چه گویم با رقیبان عذر رنگ از رخ پریدن

با وجود قرب مقصد سهل باشد پیش سالک

خاک ها بر سر فشاندن خارها در دل خلیدن ...

... ز حق بیراهه پویی را به راه خویش وا گردان

بیابان است و ره گم گشتگان را پشت بر مقصد

بپای ای کاروان سالار و رویی با قفا گردان ...

مقصد من خواجه مولای من است

توشه من نیز تقوای من است ...

... رسوا نگشته حلقه زلفانت آرزوست

ناورده رو به مقصد و ننهاده پا به راه

قرب مقام و قطع بیابانت آرزوست ...

... فتنه ها از ابلهان خیزد امان از ابلهی

مقصد از خلق بشر عرفان حق بود از ازل

ساغر وحدت مباد از باده عرفان تهی

... کز دل رود قرار و پرد هوش از سرا

این باده هست مقصد و مقصود اولیا

این باده هست در خور سلیمان و بوذرا ...

... شد وجود واجبش پیرایه ی شک و گمان

مقصد اصلی اگر شخص شریف او نبود

روح آدم خود نمی گردید در قالب روان ...

... قرنها بوده است پیش از می گساران می گسار

مقصد و مقصوم از می چیست حب مرتضی

آنکه آمد هل اتی در شأن او از کردگار ...

... اندر آ وجه الله باقی تویی

مقصد اقصی ز خلاقی تویی

چون پیام دوست از هاتف شنید ...

... در زمان زان ورطه آوردش برون

شد به سوی مقصد او را رهنمون

نک همان شیر اندر این وادی در است ...

... این سخن پایان ندارد ای عمید

قصه کوته کن که شد مقصد بعید

زایر آیینه وجه باقی است ...