دست را تا دارم امیدی به دامانت رسیدن
حاش لله کی توانم پای در دامان کشیدن
آفرین بر نقش بندی کو تواند ز آفرینش
آدمی زادی پری پیکر چنین خواب آفریدن
باشد افزون نه برابر با حیات جاودانی
یک نفس بوی تو بردن یک نظر روی تو دیدن
گر طپیدن های دل پوشم همی از چشم مردم
خود چه گویم با رقیبان عذر رنگ از رخ پریدن
با وجود قرب مقصد سهل باشد پیش سالک
خاک ها بر سر فشاندن خارها در دل خلیدن
قید دل در خانه ی صیاد از این محکم تر اولی
صید ما را نیست عادت جای دیگر آرمیدن
سر به ره دارم چه حاجت دیگر از ابروی و مژگان
در خم تیری فکندن، برسرم تیغی کشیدن
گر وصالت حاصل آید سهل باشد روزگاری
برامید شهد عشرت زهر ناکامی چشیدن
دامن مطلوب گیرم یا به ره میرم صفایی
این بیابانم سراپا گر به سر باید دویدن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و longing (درخواست و انتظار) شاعر است. شاعر به تصویر کشیدن عشق و زیبایی معشوق خود می‌پردازد و حسرت و آرزوی وصال او را ابراز می‌کند. او به طور معناداری از سختی‌ها و موانع پیش روی خود می‌گوید و تلاش برای رسیدن به معشوق و تحقق آرزوهایش را توصیف می‌کند. در نهایت، او زیبایی و عشق را اعتباری برای زندگی جاودانی می‌داند و می‌گوید که حتی در سختی‌ها، غنای عشق و یاد آن از همه چیز بااهمیت‌تر است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دستم به دامانت می‌رسد، امید دارم وگرنه نمی‌توانم خود را به دامانت برسانم.
هوش مصنوعی: این بیت از شاعری بزرگ اشاره به هنرمندی دارد که توانسته است با خلاقیت و هنر خود، موجودی زیبا و شگفت‌انگیز خلق کند. این هنرمند با دقت و مهارت، تصاویری از زیبایی و برازندگی را در ذهن خود تصویر کرده و به وجود آورده است. به نوعی، او از قدرت آفرینش آدمی، که خود نیز هنرمند است، بهره می‌برد تا خواب‌هایی زیبا و جذاب بیافریند.
هوش مصنوعی: بهتر است که زندگی ابدی را با یک لحظه احساس کردن بوی تو یا یک نگاه به چهره‌ات مقایسه کنیم. این یک لحظه می‌تواند ارزش بیشتری از زندگی بی‌پایان داشته باشد.
هوش مصنوعی: اگر من دلم را از نگاه مردم پنهان کنم، با رقیبان چه دلیلی دارم که به خاطر رنگ پریدگی از چهره‌ام، عذر و توجیه بیاورم؟
هوش مصنوعی: وقتی انسان به هدف نزدیک می‌شود، دشواری‌ها برای او آسان‌تر می‌شود و در این مسیر، فراق و مشکلات را مانند خارهایی که بر سر می‌ریزند، تحمل می‌کند و به دلشکی نمی‌پردازد.
هوش مصنوعی: دل ما به عشق صیاد گره خورده است و هیچ چیز نمی‌تواند این پیوند را محکم‌تر کند. ما عادت کرده‌ایم که در این جا زندگی کنیم و جایی دیگر را نمی‌خواهیم.
هوش مصنوعی: من تمام وجودم را فدای عشق کرده‌ام و نیازی به زیبایی‌های دیگر ندارم. حتی اگر کسی بخواهد به من آسیب برساند، برایم اهمیتی ندارد.
هوش مصنوعی: اگر به وصال تو دست یابم، روزگار برایم آسان خواهد شد و از لذت و خوشبختی مینوشم، نه از تلخی ناکامی.
هوش مصنوعی: من یا دامن محبوب را می‌گیرم، یا در مسیر به سوی آن می‌روم. این بیابان، سراسر برای من روشن و زیباست، اگر که باید به سر برسم، باید دوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شبم چون شمع در بزمت به زاری سر بریدن
به که ناکام از سر کویت به خواری پا کشیدن
زندگی چبود به هجران پیش رویت، هست ما را
لذتی بر خاک خفتن دولتی در خون تپیدن
سرخوشم برخون خویش اما امان از زخم کاری
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.