... بر در اوست چوب دربانی

دامن چرخ پرگهر ز کفش

چون صدف از سحاب نیسانی ...

... همچو گل افتد ازو هر پاره ای بر یک طرف

کهنه کفشم را که شد سوراخ در سرپنجه اش

کرده سر بیرون ازو انگشت پایم چون کشف ...

... کشد زحمت چو آید در تکاپو

درین ره سنگ دارد کفش آهو

ز پیچ و تاب گردد رشته کوتاه ...

... نهد هرگه قدم بر سبزه ی او

ز پای خود برآرد کفش آهو

به صحرایش گل و لاله هم آغوش ...

... غزالان را سم از شوخی شکسته

ندارد تاب جستن کفش جسته

گلستان را همه شب پاسبان است ...

... به محتاجان صریرش در تکلم

کفش دریا و ابر فیض خامه ست

برات بخشش او گنج نامه ست ...

... نخل مومم سردی بازار می سازد مرا

تنگ می سازد بیابان را به رهرو کفش تنگ

تنگدستی از جهان بیزار می سازد مرا ...

... از خلق تنگ بر تو جهان تنگ گشته است

بیرون ز پای خویش کن این کفش تنگ را

حلوای آشتی است چو شد زهر عادتی ...

... تنگدستان را ز قید جسم بیرون آمدن

راهرو را کفش تنگ از پای بیرون کردن است

پیش چرخ آهنین دل عرض درد خویشتن ...

... هر که ترک تن نکرد از زندگانی برنخورد

راحتی گر هست کفش تنگ را در کندن است

نور عشق از رهگذار داغ می افتد به دل ...

خنده رویی میهمان را گل به جیب افشاندن است

تنگ خلقی کفش پیش پای مهمان ماندن است

از صراط المستقیم شرع پوشیدن نظر ...

... پیر کنعان طرفها از چشم چون دستار بست

موم گردد سنگ خارا در کفش چون کوهکن

روی گرم کارفرما هر که را بر کار بست ...

... جان آگاه از تن خاکی کدورت می کشد

پای خواب آلود را زحمت ز کفش تنگ نیست

هر مخالف در نیابد نغمه عشاق را ...

... روزی که عشق سلسله جنبان زلف شد

زنجیر جای کفش مرا پیش پا گذاشت

صایب گلی نچید ز شکر لبان هند ...

... چو موجهای شلاین به هر کنار مپیچ

چه گوهری ز کفش رفته است می داند

به چوب تاک مگویید همچو مار مپیچ ...

... با جگر خوردن قناعت کن که این دون همتان

کفش پیش پای مهمان پیشتر از خوان نهند

شد سخن در روزگار ما چنان کاسد که خلق ...

... موی آتش دیده شدتا آن گل رو را کشید

خامه مو در کفش سر رشته زنار شد

نقش پردازی که زلف کافر او را کشید ...

... چه فیضها صدف از پرتو خموشی یافت

گهر شود به کفش آب هرکه ته دارد

چگونه بدر نگردد هلال غبغب او ...

... ز ریزش دل من اندکی خبر دار

کسی که دامن گل از کفش رهاگردید

چو ماه عید به انگشت می نمایندم ...

... در دامن تو تربیت ناز می کند

از خون دل همیشه نگارین بود کفش

مشاطه ای که زلف ترا باز می کند ...

... دل در حجاب جسم چه نشو ونما کند

در کفش تنگ آبله پامال می شود

این ریشه ای که در تو دوانده است آرزو ...

... هر که راباشد ز کویش سرمه واری در نظر

تا برآمد از حجاب کفش پای سیر من

دارم از هر خار این وادی بهاری درنظر ...