... دل دریا صدف گوهر شهوار بود

تو تهی مغز طلبکار به ساحل باشی

گرچه خون تو به شمشیر تغافل ریزد ...

... چون صدف گر حذر از تلخی دریا نکنی

دست چون موج به گردن نکنی ساحل را

تا درین قلزم خونخوار کمر وانکنی ...

... تو شور این نمکدان را چه دانی

تو چون خس رو به ساحل می کنی سیر

دل دریای عمان را چه دانی ...

... ز حفظش به بال و پر کاغذ آید

به ساحل ز دریای آذر شکوفه

ز صبح جبینش بود فتح لامع ...

... گر ز قدر او به صورت هست برتر آفتاب

تا قیامت دامن ساحل نمی بیند به خواب

گر شود در بحر جود او شناور آفتاب ...

توفیق مرا رخت به منزل نرساند

خاشاک مرا موج به ساحل نرساند

ای وای بر آن کشته که از گریه شادی ...

... جان قدسی در تن خاکی دو روزی بیش نیست

موج دریا دیده در ساحل نمی گیرد قرار

راهرو چون می تواند پشت بر دیوار داد ...

... نیستم موسی و در طور فکنده ست مرا

همچو موجی که به ساحل فتد از شورش بحر

جوش نزدیکی او دور فکنده ست مرا

... گر سراپا چشم گردی غیر بیداری مخواه

زورق از یمن سبکباری به ساحل می رسد

جان اگر خواهی درین دریا گرانباری مخواه

... دل به عهد آن گل رعنا منه

کشتی ما را به ساحل واگذار

بار غم بر سینه دریا منه

... نه ز هجران خسته دل گردیم نی از وصل خوش

موج دریاییم ما را لجه و ساحل یکی ست

وادی عشق است اینجا ساربان آهسته ران ...

در میان بیخودی آرامش دل یافتم

من ز گرداب محبت ذوق ساحل یافتم

خضر و سرگردانی سرچشمه حیوان که من ...

... کو نسیمی که روم دامن محمل گیرم

موجم و در نظرم ساحل و گرداب یکی ست

نیستم خس که ز دریا ره ساحل گیرم

... نشانه شکست آورد بر ورق

به دریا مکن بهر ساحل تلاش

به گرداب ده کشتی و امن باش ...

... در محیط فراق افتادیم

نیست پیدا کجاست ساحل ما

مهر بود و وفا که میکشتیم ...

... گرش پروای دل نبود دلم پروای او دارد

نمیگیرد قراری دل تپد تاکی برین ساحل

چه سازد فیض اینماهی غم دریای او دارد

... هوای قاف عنقای تو دارد

چو ماهی می طپم بر ساحل هجر

که جانم عشق در پای تو دارد ...

... در بحر غم عشق غریق است دل فیض

ای کاش ز ساحل خبری داشته باشد

... خویشتن را بی محابا در خطرها در فکن

در میان بحر رو وابسته ساحل مباش

راه دور و وقت دیر و مرکبت زشت و ضعیف ...

... هادی و رهبر من دورم از خویش مکن

راه من منزل من بحر من ساحل من

آشنای دل من دورم از خویش مکن ...