گنجور

 
قدسی مشهدی

عشق کو تا ز ره کعبه ره دل گیرم

چون برهمن به در پتکده منزل گیرم

همچو گردم ز پی قافله افتاد خیزان

کو نسیمی که روم دامن محمل گیرم

موجم و در نظرم ساحل و گرداب یکی‌ست

نیستم خس که ز دریا ره ساحل گیرم