فراق لاله رویان ساخت کارم

ربود از کف عنان اختیارم ...

... ز باران سرشک چشم فایز

بروید لاله چون فصل بهاران

بتا عشقت مرا واله نموده

دلم را داغ چون لاله نموده

زهجران سینه بیچاره فایز ...

ای چهر بر فروخته ات لاله زار عمر

بازآ که بی رخ تو خزان شد بهار عمر ...

... به شاخسار شکفت و زجویبار دمید

قدح نهاده به کف لاله شد به طرف چمن

زمان عشرت و فصل گل است و دور نبید ...

... نو بهار آمد و افزود غمم زآمدنش

باغ ماند به صف ماریه لاله و گل

به شهیدان به خون غرقه ی گلگون کفنش ...

... چون شمیم زلف جانان باد مشک افشان بود

هرطرف بینی نظر بر لاله و گل اوفتد

هرکجا پویی گذر بر سنبل و ریحان بود ...

... ابر می گرید از آن رو بوستان خندان بود

بر دمید از خاک ساده لاله های رنگ رنگ

رشحه ی از کلک صنع ایزد سبحان بود ...

... به شرح نغمه ی داود لب گشود هزار

قدح نهاده به کف لاله شد به طرف چمن

صلای سرخوشی ای صوفیان دردی خوار ...

... نیست جز دیدن روی و سر کوی تو هوس

بی گل روی تو ای سرو قد و لاله عذار

هست بر دلشدگان ساحت گلشن چو قفس ...

... مرا زخاصیت لعل دوست شد معلوم

نگین خاتم جم بوده لاله رنگ عقیق

کنار سبزه به نوشم به نغمه ی دف و چنگ ...

... دور شد ستم زچه زقامت چون سرو

وز رخ و زلفی چو لاله و چو سپر غم

دور شدم از بتی که می زد در بزم ...

... چون فروزان می شدی از تاب می رخسار دوست

از برای سیر خرم لاله زاری داشتیم

گاهگاهی شیشه ی صهبا به ما می داد وام ...

... خون مرغان شکاری را زبس ریزد به خاک

رنگ هامون را به رنگ لاله ی حمرا کند

زیبدش گردون نشیمن وز مجره پای بند ...

... در کجا در کوهساران از چه از خون پلنگ

در بهاران نی عجب گر لاله می روید زخاک

در زمستان تیر خسرو لاله رویاند زسنگ

یک تنه شه می کند صید پلنگان جفت جفت ...

... اگر ندارد داغ فراق شه به جگر

چرا زخاک دمد لاله با دل خونین

نموده صبح گریبان در این مصیبت چاک ...

... زیر پا هل زحمت صد ساله را

تا بیابی سر سرو و لاله را

چون چنین کردی تو از خود مفلسی ...

... بر رخ افشان کرده زلف پر گره

لاله را پوشیده از سنبل زره

نرگسش سرمست در غارتگری ...

... رفتیم خرامان سوی هر مرتع و مرعی

آن روز گر از لاله چمن بود عقیقین

امروز هم از ژاله دمن هست گهرزا ...

... از خون دلیران دمد از خاک بیابان

تا دغدغه حشر همی لاله حمرا

آن روز شود تیغ تو بر هر که شرر خیز ...

... نهراسم از اندیشه خصمان فتن زا

دایم به بهاران که چمن از گل و لاله

چون دیده مجنون شود و گونه لیلا ...

... شکفت از گریه ابر بهاری در صف گلشن

هزاران غنچه خندان هزاران لاله حمرا

بیا ای دل ز فیض یوسف گل با طرب بنگر ...

چو گاه شام بدل شد عذار لاله حمرا

در این حدیقه ارزق به چشم نرگس شهلا ...