... زین وصل شد کنار ملک مرز نارون

زآن فصل شد حدود جهان پر ز لاله زار

نوروز گویی از ملک امسال شرم داشت ...

... هم نشاندم بچمن برلب هر چشمه درخت

هم فشاندم بدمن بر سر هر لاله مطر

لیک ماه رمضان دید چو ملکی اینسان ...

... چمن ز سبزه بیارای چون پر طوطی

دمن ز لاله بپیرای چون دم طاووس

بپیچ پنجه مهر و بگو که راه بروب ...

... ناصحی گفت مپیماره بندر کانجاست

عوض لاله مغیلان بدل شکر سم

گفتم آنجا که بهشتی است چو فرخنده امیر ...

... چو شد بلشکر نیسان طلایه دار نسیم

فروغ بخش چمن گشت لاله نعمان

بدان چنان که ز دامان طور کف کلیم ...

... سر تو سبز و دلت خرم و بختت پیروز

وز رخ سمیبران بارگهت لاله ستان

... نه چمد سرو چو افراخته قدش در باغ

نه دمد لاله چو افروخته خدش بدمن

مشتری دلشده عارض آن ماه جبین ...

... هزار مرتبه بر شنبلید و آذریون

بجای لاله بچین ارغوان زعارض دوست

بجای بلبل بشنو ترانه از ارغون ...

... ضیمران در دامن گلشن زمرد بیخته

ابر کام لاله را مشحون گوهر ساخته

زآتشین گل های خاک و عطر باد و لطف آب ...

... ای بهارستان عاشق ای که با آن چهر و چشم

محفلم از لاله و نرگس بهارستان کنی

گه از آن نرگس چو لاله سازیم دل داغدار

گه بر این لاله چو دیده نرگسم حیران کنی

... ز پرنیانهای سبز دوخته شلوارها

لاله نوخیز دوش بگنج سلطان زده است

زلعل و یاقوت ناب مال فراوان زده است ...

... تا زنسایم شود دل بچمن مهتدی

تا بسپهر دمن لاله کند فرقدی

زابر کفت ملک را خرمی سرمدی ...

... چمن زار چهر خویش پر از ماهپاره کن

زسنبل کلاله ساز زگل گوشواره کن

بسوسن کنایه گوی بسعتر اشاره کن ...

... به بستان چرا روم که بستان من تویی

بدان چهر لاله گون گلستان من تویی

به ریحان چه می کنم که ریحان من تویی ...

دلم از فرقت روی تو خون شد

سرشکم چون رخ تو لاله گون شد

به عمری آرزو کردم که گویی ...

فراق لاله رویان ساخت کارم

ربود از کف عنان اختیارم ...

... ز باران سرشک چشم فایز

بروید لاله چون فصل بهاران

نه هر سرچشمه ای آب زلالست

نه هر لاله رخی صاحب کمالست

نه هر برگشته بختی هست فایز ...

دلم از فرقت روی تو خون شد

سرشکم چون رخ تو لاله گون شد

به عمری آرزو کردم که گویی ...

سحر سنبل دمید و لاله سر زد

که نرگس خیمه بر کوه و کمر زد ...

به هنگام وداع آن لاله رخسار

ز نرگس ریخت بر گل ژاله بسیار ...

فراق روی تو ای لاله رخسار

برد گاهی به چینم گه به فرخار ...