... راه آمد شد دل می طلبیدم از چشم

مردمان جا به سر کوچه یارم دادند

... ملک دنیا نبود منزل ارباب سرور

هرکه افتاد درین کوچه در ماتم زد

دست اکرام تو بود آنکه سحرگاه ازل ...

... خون گرم از دل روان شد چون ز تیغش یاد کرد

رسم معموری همین در کوچه سیل است و بس

عاقبت اشکم به کام این شهر را آباد کرد ...

... پا ز عزت بر زمین ننهد ملک در شهر عشق

بس که در هر کوچه اش جسم عزیزان خاک شد

اتحادی هست با خونین دلانم زان سبب ...

... چون قطره عرق بن مویی گرفته دل

تا همچو دیده ام نبود کوچه گرد شهر

از پا فتاده و سر کویی گرفته دل ...

... غمت چرا نخورد غم برای خویشتنم

دلم چه یافته در کوچه پریشانی

که می برد همه عمر از قفای خویشتنم ...

... پنهان ز غیر شب همه شب با چراغ چشم

در کوچه تو می طلبم نقش پای تو

پروا نمی کنی و من از ناله های شب ...

... وز شوق چه گویم از ادا معلوم است

از بس که به کوچه تو آیم شب و روز

بی طاقتی ام ز نقش پا معلوم است

... من خود به کدام مرز و بوم افتاده

هر سو که رود ستارگان کوچه دهند

این اختر بخت من چه شوم افتاده

... بگسل ز تعلق که به جایی برسی

بگریز ز کوچه بند نی چون نغمه

شاید که به گوش آشنایی برسی

... به هر جانب که کشتی رو نهاده

چو رود نیل آبش کوچه داده

ز کشتی های لعلی شد گلستان ...

... چو خورشید بر طرف جو پادشاه

سراسر رو کوچه صبح گاه

رفیقی که هرگز نورزد نفاق ...

... که باشد رفیق صبوران خدای

گریزانم از کوچه باغ هوس

مرا چاک دل کوچه باغ و بس

اگر خاک گردد سراسر تنم ...

... گفتم بکوی عشقت پایم بگل فرو شد

گفتا که کوچه عشق راهی بدر ندارد

گفتم سرای دل را ره کو و در کدام است ...

... سرمه خاک رهت را منتظر

بر سر هر کوچه کوری دگر

بر سر بازار عشقت دارها ...

... دل من می کنی سیه به غلط

گر مرا دیگری ز کوچه مقصود

نگه خود می کنی تبه به غلط

باز گردی ز کوچه مقصود

گر دوچارم شوی به ره به غلط ...

... بایع و بیع و ثمن مشتری و جنس تو بودی

سر بسر کوچه و بازار جهان را همه دیدیم

چند بر خرقه پرهیز زدن پنبه توبه ...

... هرچه هستیم بر خلق نمودار شویم

بر سر کوچه و بازار اگر می نوشیم

به از آنست که در پرده پندار شویم

فوت افسرده دلی چند ز پس کوچه خریم

از پی مایده عشق به بازار شویم ...

... مردم راست ندیدیم همین است همین

سر بسر کوچه و بازار جهان گردیدیم

جز غم او نخریدیم همین است همین ...

... هرنفسی بمحنتی می کندم رعایتی

شکر که در ره هدی کوچه غلط نمیکنم

میرسد از جناب او هر نفسی هدایتی ...