میل صحرا گر کنی من سینه را صحرا کنم

میل دریا گر کنی من دیده را دریا کنم

گر تو خواهی عالمی ویران کنی در یکنفس ...

میتوانم ز آب دیده دشت را دریا کنم

یا ازین سیل دما دم کوه را صحرا کنم ...

... از آب من گردان بود من نان گردون کی خورم

چون جوی من دریا شود گردون گردان بشکنم

مهر ار نگردد گرد من داغ کسوفش بر نهم ...

حسنش دریا و من سبویم

عشقش چوکان و من چه گویم ...

شور دریای حقایق ز آب چشم ما ببین

در و لعل خون دل درقعر این دریا به بین

دیده دریا سینه صحرا کرده ام از فیض عشق

سوی من افکن نظر دریا ببین صحرا ببین

شورش دریا نه بینی تا نظر بر گل کنی

روی در صحرای دل کن شورش صحرا به بین ...

در عشق دوست ای دل شیدا چگونه ای

ای قطره کشاکش دریا چگونه ای

یادآور ای عدم ز نهانخانه ای قدم ...

با جذب دوست ای دل شیدا چگونه ای

ای قطره با کشاکش دریا چگونه ای

ای طایر خجسته پی مرغزار انس ...

... چرخ گردون روی در بهبود دارد اندکی

گر بحالم چشم دریا دل کند جودی رواست

آب دیده سوز دلرا سود دارد اندکی ...

... سری کو مست عشقی شد ز خود رست

بود آن می ز دریا یا بسویی

دل فیض از غم عشقی زند های ...

... برون از بهر نظم دین که در پای تو افشاند

زمین درهای دریا را فلک عقد ثریا را

ز قول اهل دعوی تلخکامم فیض کی باشد ...

... نهد به پای تو سر فیض و جان کند تسلیم

گذشت قطره ز مستی چو دید دریا را

... شاید ای فیض اگر در طلب گوهر وصل

دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم

یاد مهدی چه کنم صبر به صحرا فکنم

و اندرین کار دل خویش به دریا فکنم

دیده دریا کنم از خون جگر در شوقش

راز سربسته خود را به خدا وافکنم‏ ...

... در شوق دیدن تو هواخواه غربتم

دریا و کوه در ره و من خسته ضعیف

ای حضرت امام مدد ده به همتم ...

... اگر مقصد تویی پس مختلف از چیست مذهب ها

سراب از دوری دریا به مردم آب می ماند

تو ای خورشید رخ بنما که گم گردند کوکب ها ...

... تو گر مطلب نباشی حرف ها را وای بر لب ها

همان ناسفته بهتر گوهر دریای حیرانی

بیا تا بشکنیم ای هوشمندان جمله مثقب ها ...

... پر از خونست دل هر چند چشمم هرزه خرجی کرد

غمی از باد دستی های نیسان نیست دریا را

به چین زلف او از تیره بختی ها چه غم دارم ...

... رموز عشق دانی شد مسلم بر ادافهمی

کز ابروی معماگوی او دریابد ایما را

نشان کعبة مقصود در دل بود و ما هرزه ...

... فراخ عیشی موجم ز رشک می سوزد

که تنگ در بغل آورده است دریا را

فروختیم به یک تار زلف او دل و دین ...

گر کشم بر رخ دریا مژة پرخون را

غوطه ها در عرق شرم دهم جیحون را ...

از بیم دریا کی کنم ترک این ره کوتاه را

من خود به امید خطر خوش کرده ام این راه را ...

... نجات عشق در سرگشتگی باشد نمی داند

درین دریا به جز باد مخالف ناخدایی را

به تن بی جاست نام آدمیت کار جان دارد ...