... هیچکس رمز سویدای دل ما نشکافت

نفس سوخته لاله معما دارد

عالم از هرزه دوی اینهمه بر ما تنگ است ...

... سیل هر سوگذرد راه به دریا دارد

صد چمن لاله وگل زد قدح نازبه سنگ

قمری از سرو همان گردن مینا دارد ...

... غیر از سر خویش آبله دستار ندارد

چون لاله دو روزی به همین داغ بسازید

گل در چمن رنگ وفا بار ندارد ...

... خدنگ حسرت ابروکمانی دلنشین دارد

نمی چیند ز سیر لاله و گل خجلت شوخی

د رین گلشن چه شبنم هر که چشمی پاک بین دارد ...

... به هوش باش که خط جبین نمی دارد

ز جوش لاله رخان پرکنید آغوشم

به قدر حوصله هر زخم مرهمی دارد ...

... باد سحر شمع ز کاشانه برد

دیده سیاهی ز گل و لاله چید

کوش گرانی ز هر افسانه برد ...

... دیده ای را که چمن پرور دیدار تو نیست

به تماشای گل و لاله ادب باید کرد

آنقدر شیفته نرگس خمار توام ...

... بی روی تو از سیر چمن صرفه نبردم

هر لاله که دیدم شبیخونم به نظر زد

زین ثابت و سیار سراغم چه خیال است ...

... برق تصویر که را سوخته یا می سوزد

غره صبر مباشید کزین لاله رخان

هرکه گردید جدا سوخته یا می سوزد ...

... چند به این شکفتگی مسخره هوس شدن

ازگل و لاله عمرهاست خنده به بار می رسد

گردن سعی هر نهال خم شده زیر بار حرص ...

... ناله ای کردم به گلشن بیدل از شوق گلی

لاله ها را پنبه گوش از شنیدن داغ شد

... زین چمن به هر رنگم سیر آگهی مفت است

داغ لاله هم کم نیست گر بهار نتوان شد

سازگردن افرازی رنج هرزه گردی داشت ...

... فلک صابون همین بر خامه های پاک می مالد

در بن گلشن ز وضع لاله وگل سیر عبرت کن

که یک مژگان گشودن سینه بر ضد چاک می مالد ...

فالی از داغ زدم دل چمن آیین آمد

ورق لاله به یک نقطه چه رنگین آمد

جرأت سعی دماغ تپش آرایی کیست ...

... بسکه بی دوست داغ سوختنم

گلخنم لاله زار را ماند

خار دشت طلب ز آبله ام ...

... دود آهم ز جوش داغ جگر

نگهت لاله زار را ماند

می کشندت ز خلق خوش باشد ...

... بی بهاری نیست سیر تیره روزی های من

انتخاب از داغ چندین لاله زارم کرده اند

هستی ام حکم فنا دارد نمی دانم چو صبح ...

لاله و گل چشمک رمز خوان فهمیده اند

زعفرانی هست کاین ها بر وفا خندیده اند ...

... چشم اگر دارد تمیز حسن و قبح اعتبار

زنگیان جامه گلگون نوبهار لاله اند

بیدل از خرد و بزرگ آن به که برداری نظر ...

... از نفس خانه این آینه روشن کردند

شعله دردم و تنن لاله ستان می جوشم

هرکجا داغ تو بود آینه من کردند ...

حکم عشق است که تشریف تمنا بخشند

داغ این لاله ستانها به دل ما بخشند

نتوان تاخت به انداز دماغ مستان ...