... فریاد من زعشق بر افلاک نیستی

گر هستمی چو پیراهن او ورا حریف

از جور عشق پیرهنم چاک نیستی ...

... در بدخویی از این که شده ستی فزون مشو

در راه عشق جان مرا رهنمون شدی

در راه فتنه دین مرا رهنمون مشو

صد ره زعشق آب دو چشمم چو خون شده است ...

... بلبل از شاخ گل نهانی گشت

باغبان راه خانه پیش گرفت

پیشه زاغ باغبانی گشت ...

... عید را باری جمال روی او آراسته است

خاک راه از بوی زلفش پر نسیم عنبر است

چشم خلق از نور رویش بر مه ناکاسته است ...

... تا مرا سودای آن مه دست در دامن زده است

عشق شورانگیز او زد راه دین و دل مرا

گرچه او را دوست خواندم زخم چون دشمن زده است ...

... فاسدی و کاسدیم از تو پدید آمده است

فاسد راه توام کاسد بازار تو

... که هر هوشیار این ستاید همی

نتابم سر از راه عشق و شراب

که عقل این چنین ره نماید همی

... گرز تو تاج در سر هر پادشا شکست

آن کس که با وفای تو راه وفاق جست

آب حیات یافت ز دام هلاک جست ...

... بر رای تو مقصور شد از روی حکومت

یک راه حکم باش میان من و گیتی

باشد که ز من قطع کند دست خصومت

... آن جهان را مراد باید کرد

راه راه صلاح باید رفت

کار کار معاد باید کرد ...

... مرکب از اعتقاد باید کرد

همه راه صلاح باید رفت

همه قمع فساد باید کرد ...

چو راه جوانی سپردم به فسق

به پیری ره توبه باید سپرد ...

... ز خوف بی درمی چون رهم دراین ایام

که حال فضل تباه است و راه جود مخوف

بخوان دعای مرا پس بخر ثنای مرا ...

... نه همت تو شناسد به بذل مال ملال

نه حشمت تو نماید ز راه عدل عدول

به لطف یک شرر است از ماثر تو اثیر ...

... چو روزگار برآمد چه حاصل و محصول

چو ختم عمر به تن راه یافت ره یابد

بدین فنا و زوال و بدان رسوم و طلول ...

شوم به بدرقه لا اله الا الله

ز راه آخرت از خوف خاتمت ایمن

بسند عفو گناه مرا به نزد خدای ...

... دیدم رخ آن که بر زمین ماه من است

وصلش که به راه عشق همراه من است

تاثیر دعاهای سحرگاه من است

... می با تو خورم که هر که می با تو خورد

از راه ملامت به سلامت گذرد

گر داد جفای روزگار ای دلخواه

بر موی سیاه من سپیدی را راه

در من به حقارت نتوان کرد نگاه ...

... از هجر او فکند فلک بیخ بی غمی

در عشق او ببست جهان راه زینهار

کردم شمار سوختگان هوای او ...

... چون شاعران نیک معانی بجسته ام

در مدح بی نهایت تو راه اختصار

حاشا اگر ز صدر تو دوری بود مرا ...

... به دست و پایش اندر جلاجل و خلخال

فکنده شور و شغب در میان راهگذر

ز بیم شدت او چشم عقل من شده کور ...

... چو آب تیره نباتیش شور و شورانگیز

چو شوره راه که بوده است سر به سر همه شر

دراو درخت مغیلان کشیده سر به سپهر ...

... رسم به دولت و نعمت رهم ز محنت و بوس

مرا به مجلس عیش و طرب نباشد راه

جز آنگهی که بباشد به مجلس تو جلوس ...

... میان جرم من و عفو خود تو باش حکم

گرم به خدمت شغل قدیم راه نماند

همی زنم به ره مدحت و ثنات قدم ...