... می کنند آزادگان اول فلک را پایمال

موج سیل نوبهارم از سر پل می روم

از جنون پیچیده ام دامن به زنجیر کمر ...

... چو شبنم باغبان از چشم خود می داد آب من

بسان غنچه گل کیسه پل بود در دستم

به گلشن سیدا قطع نظر می کردم از نرگس ...

... جوش اشکم سیدا پامال سازد چرخ را

موج سیل نوبهارم از سر پل می روم

... از تعلق دست می شویم چو ابر نوبهار

می شوم دیوانه و پا بر سر پل می زنم

مرده پروانه را تا دیده ام بر پای شمع ...

... بر سر بازار پیش گلفروشان می روم

دست خود چون غنچه بر همیان بی پل می زنم

سیدا ویرانه ام باغ بهار عالم است ...

... به کوی گلفروشان سیدا روزی که می رفتم

بسان غنچه همیان پر از پل بود در دستم

... در حشر بی رفیق مرو جانب صراط

ترسم که پا نهی به ته پل فرو روی

تمکین تو را چو نیست مکن بزرگی طلب ...

... ای دست احتیاج مشو ز آستین برون

در عهد ما به کیسه بی پل فرو روی

اغیار را به صحبت خود می بری به زور ...

... به پابوس او آمد سرکشی

ز کرمینه تا بر سر پل شدند

همه بنده اش بی تأمل شدند ...

مه صابون فروشم دایما اشخار می جوید

به او هرکس که سودا کرد از پل دست می شوید

شوخ ملتانی گرو از غنچه های گل گرفت

هر که پیش آمد به بینی خط کشید و پل گرفت

شوخ خمیرگیر به پل هشت می زند

هر کس که دیر می رسد او مشت می زند

ماه پتک فروش به پل کرده ماجرا

از دست او گرفتم و کردم به زیر پا

... تهی دارند پیران خمیده غور کن یک ره

که جا پیوسته جویا بر سر دریا بود پل را

... هر که با قد دو تا دست از سیه کاری نداشت

آه از غفلت که بر بالای پل خوابیده بود

پست بود آوازه گردون ز شور ناله ام ...

... مشت از تپیدن دل مهتاب می زنم

زاهد تو و صلاح و عبور از پل صراط

من رند می پرستم و بر آب می زنم ...

پل و زورق نمی خواهد محیط کبریا اینجا

به هرسو سیرکشتی برکمر داردگدا اینجا ...

... ز آب زندگی تا بگذرد تشویش رعنایی

خم وضع ادب پل کرد دوش و گردن ما را

به حرف و صوت تا کی تیره سازی وقت ما بیدل ...

... به می رفع کجی مشکل بود ازطبع کج طینت

به زور سیل نتوان راست کردن قامت پل را

شکنج جسم و عرض دستگاه ای بیخبر شرمی ...

... چراغ پیری ام آخربه اشک یأس شد روشن

زگردسیل دادم سرمه چشم حلقه پل را

درین گلشن اگر از ساز یکرنگی خبر داری ...