... به تدبیر ازین بحر نتوان گذشت

شکستی ست گر موج ما پل کند

سر ما نگردد ز دور هوس ...

... آتش غیرت کجاست کاین ورق افشان کند

هرزه دو مطلبم کاش چو موج گهر

آبله ام یک نفس محرم دامان کند ...

... غمزه وحشی مزاجت در دل مجروح من

زخم ناخن را خیال موج دریا می کند

سطر آهی تا نمایان شد دل از جا رفته است ...

... عقده دل را همین آشفتگی وامی کند

نیست موجودی که نبود غرقه گرداب وهم

بحر هم عمری ست دست موج بالا می کند

هستی بیحاصل ما بسکه مشتاق فناست ...

... حسن بی ایجاد عشقی نیست در اقلیم ناز

گل چو موج رنگ زد گلباز پیدا می کند

عجز چون موصول بزم کبر یا شد عجز نیست ...

... این شکر دکان تب وامی کند

موج گوهر باش کارت بسته نیست

ناخنی دارد ادب وامی کند ...

... این ورقها را هوای زلفت ابتر می کند

موج آبش می زند تیغ محرف برکمر

سرو هر گه طرز رفتار ترا سر می کند ...

... قطره را گوهر همان مشق تامل می کند

گاه بر خاشاک و گه بر موج می پیچد غریق

حیله جوی زندگی چندین توکل می کند ...

... از سلامت دست باید شست و زین دریا گذشت

موج اینجا از شکست خویشتن پل می کند

موج چون بر هم خورد بیدل همان بحر است و بس

کم شدن از وهم هستی جزء را کل می کند

... موی کافوری سواد پیر روشن می کند

چون بنای موج پرداز از شکستم داده اند

معنی ویرانی ام تعمیر روشن می کند ...

... ما نه تنها نیستی را دادرس فهمیده ایم

بحر هم از موج دارد دست بر ساحل بلند

چین ابروی تو هرجا بحث جوهر می کند ...

... جاه را با آبروی خاکساریها مسنج

نیست ممکن گردن موج از سر ساحل بلند

چشم اهل جود اگر می داشت رنگی از تمیز ...

... پای از خود رفتن ما بود سر برداشتن

موج بی تمکین ما زین بحر شد غافل بلند

ما ز صد دیوان به یک مصرع قناعت کرده ایم ...

... مانند شبنم آبله را بال و پر کنند

چون موج هر کجا پی تحقیق گم شوند

فکر سراغ خود به دل یکدگر کنند ...

... هم در طلسم خویش تماشای او کنند

پاکی چو بحر موج زند از جبینشان

قومی که از گداز تمنا وضو کنند ...

... چاکی ست صبح را که به هیچش رفو کنند

این موجها که گردن دعوی کشیده اند

بحر حقیقتند اگر سر فروکنند ...

... نفس به دل شکند بال اگر رمد ز تپیدن

دمی که موج نشیندگهر نار نشیند

نشست و خاست نمی گردد از سپند مکرر ...

... به وحشتی بگذر بیدل از محیط تعلق

که نقش پای تو چون موج برقفا ننشیند

... ای بسا تیغی که آبش را تف آتش ربود

موج دریا صورت دست و دلی واکرده است

جز کشاکش هیچ نتوان بست بر سیمای جود ...

... هر آه که برکشیدم از دل

چون موج به گوهر آشنا بود

دل نیز چو سینه استخوان داشت ...

... فریاد که سعی بسمل ما

چون کوشش موج نارسا بود

گلریزی اشک بوی خون داشت ...

... ره ندارد سرکشی در طینت صاحبدلان

می زند موج رضا آبی که در گوهر بود

این زمین و آسمان هنگامه شور است و بس ...

... سطر آهی کز جگر خواندم سواد ناله داشت

مسطر این صفحه یکسر موج موسیقار بود

از شکست دل شدم فارغ زتعمیر هوس ...