روشندلان چو آینه بر هرچه رو کنند
هم در طلسم خویش تماشای او کنند
پاکی چو بحر موج زند از جبینشان
قومی که از گداز تمنا وضو کنند
آزادگان نهال گلستان نالهاند
بر باد اگر روند نشاط نموکنند
پروانهمشربان بساط وفا چو شمع
اجزای خویش را به گداز آبرو کنند
ما را به زندگی ز محبت گزیر نیست
نتوان گذشت گر همه با درد خو کنند
عنقاست در قلمرو امکان بقای عیش
تاکی بهار را قفس از رنگ و بو کنند
جیب مرا به نیستی انباشت روزگار
چاکیست صبح را که به هیچش رفو کنند
این موجها که گردن دعوی کشیدهاند
بحر حقیقتند اگر سر فروکنند
ای غفلت آبروی طلب بیش از این مریز
عالم تمام اوستکه را جستجوکنند
بیدل به این طراوت اگر باشد انفعال
باید جهانیان ز جبینم وضو کنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف روشندلان و بینش عمیق آنها میپردازد. آنها مانند آینه بر تمام موارد آگاهاند و در جستجوی حقیقت از گداز تمنا، پاکی و عشق به زندگی سخن میگویند. شاعر به آزادی و زیباییهای طبیعت اشاره میکند و میگوید که حتی در سختیها همچنان باید به عشق و محبت ادامه داد. همچنین، به زندگی و لذتهای آن که در قید و بند رنگ و بوها نیستند اشاره میشود و در نهایت تأکید میکند که برای درک حقیقت، تلاش و جستجو ضروری است. در کل، شعر بر عشق، حقیقت، و تلاش برای رهایی از قید و بندهای دنیا تأکید دارد.
هوش مصنوعی: روشندلان مانند آینه، هر چیزی را که به آن نگاه کنند، در حقیقت در حال بازتاب خودشان هستند و همانند یک سحر و جادو، جنبههای خود را در آن تماشا میکنند.
هوش مصنوعی: افرادی که به خاطر خواستههایشان به سختی و دردسر میافتند، وقتی که از خلوص و پاکی جانشان بهرهمند میشوند، مانند دریا موجی از صفا و زلالی ایجاد میکنند.
هوش مصنوعی: آزادگان مانند نهالهای گل در گنجینهای هستند که اگر از بین بروند، دیگر خبری از شادابی و رشد نخواهد بود.
هوش مصنوعی: پروانههای عشق و وفا همچون شمع، همه چیز خود را فدای محبوب میکنند و در این راه آبروی خود را نیز به خطر میاندازند.
هوش مصنوعی: ما نمیتوانیم از زندگی پر از محبت فرار کنیم و اگر همه به درد و رنج عادت کنند، نمیتوانیم از آن بگذریم.
هوش مصنوعی: پرندهی افسانهای در دنیای ممکنات همچنان آزاد است تا زمانی که بهار رنگ و بوی زندگی را به قفس بیاورد.
هوش مصنوعی: روزگار تمام داراییهای من را به فنا رسانده، مانند روزی که صبح با نوار رفو، چاک یک لباس را بیارزش و کم اهمیت میداند.
هوش مصنوعی: این امواجی که خود را بزرگ و پر ادعا نشان میدهند، اگر پایین بروند و عمق آب را ببینند، حقیقت وجودشان را در عمق دریا خواهند یافت.
هوش مصنوعی: ای نادانی، مبادا که بر آبروی جستجوی حقیقت بیفزایی؛ زیرا کل جهان همان چیزی است که او را میکوشند بیابند.
هوش مصنوعی: اگر بیدل با این طراوت باشد، باید همه جهان از پیشانی من وضو بگیرند و مقداری منفعل شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا زنده ایم بر من و تو گفتگو کنند
از بعد ما حدیث من و تو نکو کنند
چون روزگار کش همه کس ذم همیکند
وانگه چو در گذشت همه یاد او کنند
وقتست ای حریف که می در سبو کنند
دردیکشان بمنزل مقصود رو کنند
ما جوی شیر و قصر زبرجد گذاشتیم
ساقی بگو که میکده را رفت و رو کنند
می ده که وضع میکده بی مصلحت نشد
[...]
آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند
آیند و خاک کشتهٔ تیغ تو بو کنند
یک دم اگر ستم نکنی میرم از الم
بیچاره آن کسان که به لطف تو خو کنند
ای دل رسی چه بر در بیتالحرام وصل
[...]
زان خم که زاهدان به قدم آب جو کنند
شوریدگان صومعه می در سبو کنند
یابند جمله مهر سلیمان و جام جم
گر خاک راه میکده را رفت و رو کنند
در خشت و سنگ میکده دیدم معاینه
[...]
کاش آن کسان که منعم از آن تند خو کنند
صد دل نموده وام و نیم نگاهی به او کنند
این تشنگی به جام و قدح کم نمی شود
با ساقیان بگو که فکر سبو کنند
این است التماس که ما را پس از وفات
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.