رنگ اطوار ادب سنجان به قانون ریختند

مصرع موج گهر از سکیه موزون ریختند

کس به نیرنگ تبسمهای خوبان پی نبرد ...

... که ساکنان ادبگاه نیستی هستند

کدام موج ندامت خروش طاقت نیست

شکستگان همه آواز سودن دستند ...

... در این محیط ادب کن ز خودنمایی ها

حباب و موج همان نیستند اگر هستند

ادب ز مردمک دیده می توان آموخت ...

... از تلاش آسودگان دل جمع کردند از جهات

همچو موج از پا نشستند و گهر برخاستند

ترک تعظیم رعونت کن که عالی همتال ...

... نامه جاده من بر سر منزل بستند

بی تکلف نه حبابی ست در این بحر نه موج

نقش بیحاصلی ماست که زایل بستند ...

... برگریه ات اگر نبود دسترس بخند

زین جمع مال مسخرگی موج می زند

خلقی ست درکمند فسار و مرس بخند ...

... کز تحیر همه جا آینه خرمن کردند

ای خوش آن موج که در طبع گهر خاک شود

عجز بالیده ما را رگ گردن کردند ...

... شد هوا آینه تا ناله نمایان کردند

بحر امکان چوگهر شوخی یک موج نداشت

از پریشان نظری اینهمه توفان کردند ...

... ترک مردم گیر و راحت کن که عزلت پیشگان

چون گهر موج دگر بیرون این دریا زدند

شاخ و برک هرزه کردی تیشه اکا درکار داشت ...

... مرا از چشم شبنم آفریدند

گهر موج آورد آیینه جوهر

دل بی آرزو کم آفریدند ...

محوگریبان ادب کی سر به هر سو می زند

موج گهر از ششجهت بر خویش پهلو می زند

واکردن مژگان ادب می خواهد از شرم ظهور ...

... که جگر خون شود و نشیه به صهبا بخشند

شسته می جوشد ازین بحرخط نسخه موج

جرم ما قابل آن نیست که فردا بخشند ...

... تو هر شکست که خواهی حواله ما کن

حباب و موج سراپا خمیدن دوشند

کجا رسیم به یاد خرام او بیدل ...

... ازین خران مطلب مردمی که چون گرداب

به موج آب منی غرق تا لب نافند

به خاک تیره مزن نقد ابرو بیدل ...

... قماش کسوت هستی نمی توان دریافت

حریر وهم به موج سراب می بافند

نفس چه سحر طرازد به عرض راحت ما ...

... ز تیغ یار سر ما بلند شد بیدل

به موج خیمه ناز حباب می بافند

... ز زخم تیغ حوادث توان شدن ایمن

به جوشنی که ز موج شراب می بافند

به یک نفس سر بی مغز می خورد بر سنگ ...

... آب و گوهر در کنار بیخودی آسوده اند

موج ما را اضطراب دل شناور می کند

هیچکس در باغ امکان کامیاب عیش نیست ...

دل پا شکسته حق طلب به رهت چگونه ادا کند

که چو موج گوهرش از ادب ندویدن آبله پا کند

نفس رمیده گر از خودم نشود کفیل برآمدن ...

... می کشد بر دوش صد توفان شکست حادثات

تا کسی چون موج از این دریا سری بالا کند

هرزه گرد از صحبت صاحب نظرگیرد حیا ...

... رنگ هم از سعی ما مشکل که آسان بشکند

بحر لبریز سرشک از پیچ وتاب موج ها ست

آب می گردد در آن چشمی که مژگان بشکند ...