... طفیل نیل شوید دست و پایش

به دریا پا نهاد از سوی ساحل

چو مه در برج آبی ساخت منزل ...

... درآمد سیلی از ابر کرامت

به دریا برد ازان ریگم سلامت

که بودم گمره در ظلمت شب ...

... چو افسون خوانی از لعل شکرخا

رسد مرغ از هوا ماهی ز دریا

بدین خوبی چنین درمانده چونی ...

... گل بی خارچون تو کم شگفته ست

درین دریا که نه چرخش صدف هاست

به تو این چار گوهر را شرفهاست ...

... بود بیدار در تعبیر هر خواب

دلش از غوص این دریا گهریاب

اگر گویی بر او بگشایم این راز ...

... چشمه ز شکاف سنگ جوشید

دریا شد و سنگ را بپوشید

لیلی طلبی او در این جوش ...

... با خشک لبی سفینه آسا

لب تر نکند به هفت دریا

از لع همت آفتابی ست ...

... ز شمع نبوت نصیبش دو نور

چهارم که آن ابر دریا نثار

نم او کرم برق او ذوالفقار ...

... زره بر تن خود نکرد استوار

که دریا که دیده ست در چشمه سار

نگهدار آن کس که یزدان بود ...

... ز صید غرض چشم امید بست

به نظاره بر طرف دریا نشست

دو صد جوق ماهی در آن آبگیر ...

... که نعت خوشی نیست در ذات او

گرفتار دنیا به دریاست غرق

گران سنگ باری نهاده به فرق ...

... به نظاره بنشسته لیل و نهار

که چون دیگران غرق دریا شوند

به موج اندرون زیر و بالا شوند ...

... به یک تخته چسبید همچون الف

ز ملاحی باد دریانورد

وطن بر کنار یکی شهر کرد ...

... به تعظیم بر کرسی زر نشاند

به دریا درون هر چه از کف نهاد

ز دریا دلی بیش ازانش بداد

حکیم آن عنایت چو از شاه دید ...

... به مطلوبی آرید روی امل

که از موج دریا نیابد خلل

اگر بگذرد موج دریا ز فرق

وگر کشتی افتد به طوفان غرق

فتاده به دریا همه رخت و بار

به یک تخته گیرید راه کنار ...

... سپه را به ساحل که آرام داد

به تنهاروی پا به دریا نهاد

قد گیر شد آب همچون زمین ...

... به بالای سر سایبان زرش

سکندر چو آمد ز دریا برون

سپه را سوی روم شد رهنمون ...

... شد این پنجت آن پنجه زور یاب

کزو دست دریا کفان دیده تاب

عجب اژدهاییست کلک دو سر ...

... جان جامی ز نکته وحدت

نشکیبد چو ماهی از دریا

... دورم از یار و نیارم سوی او رفتن که اشک

ساخت دریا گرد من فرسنگ در فرسنگ را

رازم آخر فاش خواهد شد چه سان پوشم ز خلق ...

... گر مرا سوزند سر تا پا نخواهم گفت کیست

گرچه دریا شد کنار از اشک و این هر جا رسید

گوهر مقصود ازین دریا نخواهم گفت کیست

نیکوان در چشم من بسیار آیند و روند ...

... که عقل آن عقده را مشکل گرفته ست

تو دریایی و زاهد خشک ازان ماند

کزین دریا ره ساحل گرفته ست

مبند ای ساربان محمل که امروز ...

... خویش را از حال ما غافل گرفت

گرد ما دریا شد از سیل سرشک

یار ازان دریا ره ساحل گرفت

من قتیل یارم ای خوش آن قتیل ...