... نفس همچو سوزنده آذرگشسب

ز میلی به دم در کشد پیل و اسب

به سر بر دو شاخش بود تیر سخت ...

... که گرد سرافراز با رای و هوش

گذر کرده از راه کژدر بر اسب

ابا پیل و لشکر چو آذرگشسب ...

... ز مردی برو بر بهانه نماند

چو بر تارک او سری اسب راند

چوآمد به نزدیکی شهر شاه

شهنشه پذیره شدش با سپاه

ابا پیل و با اسب و با نای و نوش

جهان گشت یکسر ز گرد آبنوس

یکایک چو با هم رسیدند تنگ

ز اسب اندر آمد جوان بی درنگ

همان شه بیامد گرفتش به بر ...

... به دل پر به مشک و به زنگار عاج

نشستند بر اسب گردان شاه

ابا شیردل پهلوان و سپاه ...

... چو شیر اندر آمد به نزدیک گاو

ببازید شست از بر پشت اسب

بغرید مانند بانو گشسب ...

... همان گور اندر کفش زنده بود

چنان تاخت اسب آن یل تیزچنگ

که بربود گور از کف آن پلنگ ...

... ز خفتان و از درع و تیر و کمان

دو ششصد هم از اسب تازی نژاد

که برگرده شان گرد ننشاند باد ...

گروهی به خورشید یل بازخورد

برانگیخت او اسب و برخاست گرد

بیفشرد خورشید یل نامجوی ...

... سرانجامزخمی رسیدش درشت

دگر رنجش آمد بر اسب دژم

یکی سنگ نیز آمدش بر شکم ...

... چگونه شوی سوی شهر دگر

که نه اسب ماندست ما را نه زر

همه گرد بر گرد ما لشکرست ...

... بیامد کشاورز و نامه بداد

چو جاماسب آن نامه را برگشاد

سر راستان اندر آمد به اسب

برون رفت مانند آذر گشسب ...

... بخوردند و کردند تازه روان

همان گاه برخاست جاماسب زود

بیامد به نزدیک بهمن چودود ...

... به تاراج دادی شبستانشان

سرایی که گرشاسب کردی نماز

پراز نامداران گردنفراز ...

... اگر بشکند کس نخواندش مرد

برفتند جاماسبخورشید و زال

گرفته دو تن زال را سخت یال ...

... کجا رفته کیخسرو پاک زاد

که لهراسب را نام شاهی نهاد

سرانجامنزدیک ایشان شوی ...

... زگفتار او شاه شد همچو قیر

زختمش بترسید جاماسب پیر

به دل گفت داننده اکنون بود ...

... فراوانش دیدی به هنگام کین

همی نعل اسبش بدوزد زمین

سپاهی به نزدیک او یک تن است ...

... عنان بست از دست داننده مرد

بزد اسب و آهنگ آورد کرد

ازآن کارداننده آگاه بود ...

... گرانمایه زالی که هنگام کین

ستوه آمد از سم اسبش زمین

کنون چون اسیران به بند اندر است ...

... بگفت این و پس جنگ را زان نمود

برآمد زجا اسبمانند دود

برافراخت گرز صد و شصت من ...

... زنوک سنان ها میان هوا

زخاک پی اسب فرمان روا

ستاره تو گفتی که ریزان شده است ...

... یکی تیغ بر کتف بانو گشسب

بیامد ولیکن نیفتاد از اسب

تخواره چو او را بدان سان بدید ...

... فرامرز را گفت با نو گشسب

که هرگز نبیند مرا پشت اسب

تو با دشمن اندر نبرد و ستیز ...

زدرگاه شاهی دمیدند نای

سپهبد به اسب اندر آورد پای

سواران او کمتر از پنچ صد ...

... چوگل پیش باد گل افشان شدند

نگه کرد جاماسب اندر شمار

زدیده ببارید خون بر کنار ...

... فلک ز ترس فراموش کرد دوران را

چو اسب شاه در آوردگاه دوران کرد

ز بیم آنکه رسد گوی شاه بر خورشید ...

... زان رشته دو رنگ سپید و سیاه صبح

جز اسب دولت تو نیابد همی چدار

بر عز و ملک تو رقم جاودانی است ...

... همه به خشتک شلوار برنشینم و بس

نه اسب تازی باید مرا نه ساز بزر

چه سود ازین سخن چون نگار و شعر چو در ...

... چو گشت نیمی آراسته ز لشکر حق

به اسب و مال و غلام و غنیمت بسیار

بخواست نیز که نفس عزیز رنجه کند ...

... چهار پایش مانند چار لنگر

گه دویدن مانند اسب تازی

رونده اسبی از نیکویی مصور

زمین نوردی زین خنگ زیور اسبی

که هست زیور اسبان خنگ زیور

سرین و گردن و پشت و برش مسمن ...

... فضلش همی برست گل از خاک خشت و خار

ای رای تو بر اسب زمانه سوار نیک

هر چند خود زمانه به ما بود بر سوار ...

... چه کردم من ای چرخ کز بهر من

کشی اسب کین را همی تنگ تنگ

نه همخانه آهوان بوده ام ...

... هین منشین بیهده مسعودسعد

برکش بر اسب قضا تنگ تنگ

خرد مکن طبع نه چرخیست خرد ...

... یابند ز ایران تو روز عطای تو

با اسب ساز بی مر و با بدره جامه ضم

چون چشم را سیاه کند خنجر سپید ...

... مبارزان دلاور ز ترس نشناسند

که دم اسب کدامست و یال اسب کدام

زمین ز تنگی همچون دلی شده غمگین ...

... به داس آنچه بر دارد از نعل او

دگر اسب را نعل بستن توان

همی سایه با او برابر رود ...

... من آن خوارم اندر جهان ای شگفت

که نیکو نگه داردم پاسبان

به حصن حصین اندرم آرزوست ...