... که بست از پی آزادیش بهار کمر

سپس که سوی سفرشد ز بنده یاد نکرد

که چون همی گذرد روزگار ما ایدر ...

... به نزد خواجه شدم رخصتم نداد و جواز

بگفت باش و به مجلس شو و مساز سفر

به امر خواجه بماندم ولی ازین ماندن ...

... ولیکن چه چاره که از دار غربت

سوی دوست شرح سفر می فرستم

ز بیت الحزن همچو یعقوب محزون ...

... لیکن تو کیستی خود تا از وطن زنی دم

کز سفره اجانب شادی به ریزه خواری

من تکیه گاه پنهان از اجنبی ندارم ...

... تو در خرابی آن همت همی گماری

من محنت سفر را پذرفتم و گذشتم

از خانمان و اطفال وز جفت و از جواری ...

... داشتی پاربس ار عهد تو درکف نشدی

سوی الزاس ولرن لشکر آلمان سفری

انگلیس ار ز تو می خواست در آمریک مدد ...

... گرچه خود بی ثمری نیست که این جیش گزین

سفری کردن خواهند به صد ناموری

سفر ایشان هند است و تمناشان هند

هند خواهند بلی نرم تنان خزری ...

... گسترانیده به مجلس فرش های عبقری

در حضر همراز خسرو در سفر همراه شاه

شوق خدمت در سر و در دست زر شش سری ...

... که به من دشمن و با مردم بیگانه صفاست

یوسف از مصر سفر کرد و بدینجا آمد

گو به یعقوب که فرزند تو در خانه ماست ...

دعوی چه کنی داعیه داران همه رفتند

شو بار سفر بند که یاران همه رفتند

آن گرد شتابنده که در دامن صحراست ...

... به تارب بخ وفاتش طبع بنده

مکرر سفر اشعار گسترد

مصارپع مناسب را مکرر ...

... خواستم زبن بلا کناره کنم

به سفر درد خویش چاره کنم

پور سردار آجودان باشی ...

... الغرض زین خبر چو بی خبران

خواستم عذر ره ز همسفران

از رفیقان راه واماندم ...

... بنده ماندم چنین دو ماه تمام

ز اتفاقات شد سفر موقوف

شد دلش جانب دگر معطوف ...

... چون بدیدم که قصه گشت دراز

ساز و برگ سفر نمودم ساز

به دوصد آه و زینهار و امان ...

... روز طوفان بر زبان این المفر

بعد طوفان خواجه برگشت از سفر

همچو زاده نوح از بیم هلاک ...

... به کشمیر و اقطاع کابلستان

به گاه سفر خواجگان بزرگ

مبارک شمردند دیدار گرگ ...

... یکی مرد دانای با فر و جاه

سفر کرد و برگشت زی جایگاه

بدو گفت بانو که راحت بوی ...

... نیامد به جز فکر آگاه من

سلامت بدان جستم از این سفر

که از دیدن کرک کردم حذر ...

... کنون قصه بگذار و بردار پند

سفرپیشگان رنجبر مردم اند

که در راه و بیراه سر در گم اند ...

... که ارمان خربوزه آسان شدش

به خودگفت یاران سفر می کنند

ازین راه دایم گذر می کنند ...

... با خودگفتیم خسروا قم

کن عزم سفرکه وقت تنگ است

سبحان الله این چه رنگ است

بر یاد نگار عیسوی کیش

کردیم سفر به ملک اطریش

درویشانه گذشتم از خویش ...

... خانم ز نظر برفت باری

مقصود سفر برفت باری

وقتم به هدر برفت باری ...

... با خود گفتیم ممدلی هی

وقت سفر است یا علی هی

برخیز و برو مگر شلی هی ...

... که بدان می کند وجود صعود

هرکه در این سفر سبکبار است

راهش آسان و سهل و هموار است ...

... بار سنگین و تن ز رخت گران

مانده واپس ز خیل همسفران

فتد از پای و ریش جنباند ...

... بوده ام اندرو نکرده گناه

یک سفر یار رهنما بودیم

از اسیران کودتا بودیم ...

... گفت خانم به همره مادر

رفته بودند مدتی به سفر

تازه باز آمدند با شادی ...

... روز رخشان و شام تیره گذشت

گشت ناگاه شوی زن سفری

گفت زن بایدت مرا ببری

گفت مرد این سفرنه دلخواه است

که رییس اداره همراه است ...

... بیمی افتاده بود در دل او

نگران بود ازین سفر دل او

لیک شوهر شکیب فرمودش ...

... هر دو از جان و دل موافق هم

شوهرت چو سفر نمود ز شهر

زن من هم نمود از من قهر

چند روزی نیافتم اثرش

ناگهان آمد از سفر خبرش

شد محقق که آن زن بی باک ...

... زن و مردی قرین یکدیگر

خانه خالی و شوی رفته سفر

قصه عشق و عاشقی به میان ...

... مونس جان مادر و پدرند

این دو قسمت شدند وقت سفر

پسر اینجا بماند و شد دختر ...

... زن و مردی که نان به خلق دهند

هرچه آید به کف به سفره نهند

روزتا شب به خوف وبیم چرا ...