... داریم خضر و تشنگی آزار می دهد

شد موج خیز شعله غبارم چو درد می

ساقی هنوز باده سرشار می دهد ...

... شوخی خورشید از الماس پیکان سخت تر

می رمد زنجیرش از زنجیر دیگر همچو موج

نیست کس از سبزه زار سنگ دندان سخت تر ...

بحر وجود محشر موج و حباب گیر

قطع نظر ز دل کن و عالم خراب گیر

از تشنگی گداخته دلها نظاره کن

عطر گلاب چاره ز موج سراب گیر

از ضعف دل بمیر و مکش منت کسی ...

... ز فیض لطف عام ابر نیسان

چو موج سبزه شد ریگ روان سبز

اسیر عشق را چون جوهر تیغ ...

... سربسر از راز آن بدخو خبر دارم هنوز

کرد ساقی موج خیز شعله خاکم را اسیر

می گدازد انتظار جام سرشارم هنوز

... همچو شمع از خلق پنهان کرده ام زنار خویش

فیض دست آموز دارد ناخن موج سرشک

هر گره کز دل گشایم می زنم در کار خویش ...

... صبح از شب من می طلبد یاری توفیق

محراب نیازی شده هر موج سرشکم

تا قبله دل گشته مددکاری توفیق ...

... مجنون فکند شور ترنم به زیر خاک

چون موج اسیر محشر ما بحر رحمت است

کی می رود شهید تظلم به زیر خاک

... به جان شیشه که دلبستگی نمی دانم

ز موج باده زبان خمار می بندم

بهار چون نشود نقشبند حیرانی ...

... دخل عالم نیست خرج یک پریشان را کفاف

دفتر ریگ روان و موج دریا خوانده ایم

آنکه هر دل را به رنگی می برد یک جلوه است ...

... خاک این ویرانه با آب بقا هم گل مکن

موج بحر اضطرابی نام آسایش مبر

آبرویت می رود اندیشه باطل مکن ...

... گر سینه دریا صدف راز تو گردد

هر موج شود شعله و هر قطره شراری

نوروز چمن می رسد و عید بیابان ...

رخصت طوفان دهم گر اشک عالمگیر را

گم کند چون موج دریا رشته تدبیر را

دل که بی آه است خواهم از نظر افکندنش ...

... در بیابان جنون خضریم کز سودای عشق

موج آب زندگی شد حلقه زنجیر ما

... گوهر شاداب دارد چشم خواب آلوده ای

گه لب ساقی وگاهی موج صهبا گشته است

... خاکساری بین که کارم را چه بالا برده است

نیست در دستم عنان اختیاری همچو موج

گریه ام گاهی به صحرا گه به دریا برده است ...

... مگذر از کویش که آنجا سرزمین چشم ماست

هر قدم صد جا چو موج از آب می باید گذشت

... می دهد از راز پنهانش خبر چین جبین

سرخط باطن ز موج آب می باید گرفت

هوا را سرافرازی می دهد نخل خرامانت

تذروستان شود روی زمین از موج جولانت

ز حیرت سرگرانی کم نگه اما چه می دانی ...

... قضا چون در نبرد آید به جوشن پوش می خندد

به رنگ موج پرواز کناری در بغل دارم

که بحر از شرطه بادش به صد آغوش می خندد ...